Bestrijden

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Nee, dat vind ik niet, maar daarom ben mij er wel bewust van dat het zo overkomt of over kan komen. Ik ben vrij direct en dan wordt al gauw verondersteld dat ik geen ruimte geef of wil geven. Sommigen voelen dat zo, omdat ze daar misschien niet tegen kunnen en het daarom een waarde geven. Wat is te stellig?

En wat concludeer jij eruit? Denk je daardoor dat ik vind, dat ik altijd gelijk wil hebben of dat ik gehecht ben aan mijn waarheid en niets anders kan zien? Iets wat dus alleen ik en die mensen, die mij echt kennen, weten of dat wel of niet zo is. Heb het even voor de proef op de som gevraagd, of hun beleving hierin verschilt in die van de mijne. Ik heb overigens ook nog een hele andere kant, maar ben er ook achter gekomen, dat dat omslachtige tactische en diplomatische gedoe niet in alle situaties even goed werkt.

Veroorzaakt mijn vermeende stelligheid bij jou angst je mening niet bij mij te geven? Van mij hoeft dat niet, en zou ik jammer vinden, ik had het gevoel dat je je vraag naar mij toe nogal voorzichtig formuleerde.

Ja, het klopt dat ik mijn vraag voorzichtig formuleerde. En ja, jouw manier van opstellen komt op mij over dat er geen ruimte voor tegenspraak is. Tot nu toe ben ik ook bewust uit de weg gegaan. Ik vind het zelf niet jammer, want ergens ben ik juist blij dat ik niet altijd de confrontatie aan ga. Soms, zoals nu, komt het geschikte moment voor, en kan ik met minder conflict gevoel mijn mening geven. Alsnog was ik een beetje voorzichtig, dat klopt.

Misschien is het bij mij ook een ander manier van met mensen aan gaan aan het ontstaan.
En tussen mijn felheid en voorzichtigheid, ontstaat er nu ook een nieuwe vorm. De middenweg begint me mogelijk te lijken.

[Esradha]

Mihaela, ik vind het mooi je te lezen, hoe je open en kwetsbaar durft te zijn en laat zien wat er in jou gebeurt.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Mihaela, ik vind het mooi je te lezen, hoe je open en kwetsbaar durft te zijn en laat zien wat er in jou gebeurt.

Dank je Esradha, ik volg ook met belangstelling de stappen die je op het draadje angst zet.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ja, het klopt dat ik mijn vraag voorzichtig formuleerde. En ja, jouw manier van opstellen komt op mij over dat er geen ruimte voor tegenspraak is. Tot nu toe ben ik ook bewust uit de weg gegaan. Ik vind het zelf niet jammer, want ergens ben ik juist blij dat ik niet altijd de confrontatie aan ga. Soms, zoals nu, komt het geschikte moment voor, en kan ik met minder conflict gevoel mijn mening geven. Alsnog was ik een beetje voorzichtig, dat klopt.

Misschien is het bij mij ook een ander manier van met mensen aan gaan aan het ontstaan.
En tussen mijn felheid en voorzichtigheid, ontstaat er nu ook een nieuwe vorm. De middenweg begint me mogelijk te lijken.

Laat je vooral niet weerhouden door mijn temperament en mijn schrijfstijl. En manier van uiten. Daar heeft het meer mee te maken dan met geen ruimte willen of kunnen geven. Ik persoonlijk vind het overigens ook niet leuk, om zo gelabeld te worden. Aan de ene kant vind ik dan wel, ik mag wel wat meer rekening houden met voorzichtige mensen zoals jou. Aan de andere kant heb ik ook geen zin mijzelf in allerlei bochten te wringen. Dan vraag ik je toch, wat heb je dan nodig van mij dat je dat gevoel kwijt raakt? Maar ook wat kun je zelf doen? En kan/moet ik dan waarmaken, wat je nodig hebt? Die vraag is dan weer voor mij. Maar bereidheid is er altijd.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Laat je vooral niet weerhouden door mijn temperament en mijn schrijfstijl. En manier van uiten. Daar heeft het meer mee te maken dan met geen ruimte willen of kunnen geven. Ik persoonlijk vind het overigens ook niet leuk, om zo gelabeld te worden. Aan de ene kant vind ik dan wel, ik mag wel wat meer rekening houden met voorzichtige mensen zoals jou. Aan de andere kant heb ik ook geen zin mijzelf in allerlei bochten te wringen. Dan vraag ik je toch, wat heb je dan nodig van mij dat je dat gevoel kwijt raakt? Maar ook wat kun je zelf doen? En kan/moet ik dan waarmaken, wat je nodig hebt? Die vraag is dan weer voor mij. Maar bereidheid is er altijd.

Het gesprek dat nu plaats vindt is voor mij dat wat nodig is Ulla, en het is vervolgens ook voldoening gevend. Voor mij voelt zo een gesprek met jou, en met Von, alsof ik begrenzingen in mezelf aan ga.
Ik ben door het leven gegaan als een temperamentvol fel type mens. Daarachter schuilde bij mij voorzichtigheid en onzekerheid. Die stukken ben ik nu aan het verkennen, en geef ik ze de ruimte. In het verleden ervoer ik niet dat daar de ruimte en de veiligheid voor was. Nu maak ik de tijd, en de ruimte voor.
Door mijn voorzichtigheid en onzekerheid te laten zien, en ze te noemen, ontstaat er voor mij een soort smelting tussen mijn felheid en mijn voorzichtigheid.
Voor mij was het gesprek een vorm van uitvoeren van dat waar ik mee bezig ben, hoe jij hiermee om gaat is het weer aan jou.
Uiteraard, is van mij kant net zo goed de bereidheid om er naar te kijken, naar dat wat mijn benadering in jou teweeg brengt.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Het gesprek dat nu plaats vindt is voor mij dat wat nodig is Ulla, en het is vervolgens ook voldoening gevend. Voor mij voelt zo een gesprek met jou, en met Von, alsof ik begrenzingen in mezelf aan ga.
Ik ben door het leven gegaan als een temperamentvol fel type mens. Daarachter schuilde bij mij voorzichtigheid en onzekerheid. Die stukken ben ik nu aan het verkennen, en geef ik ze de ruimte. In het verleden ervoer ik niet dat daar de ruimte en de veiligheid voor was. Nu maak ik de tijd, en de ruimte voor.
Door mijn voorzichtigheid en onzekerheid te laten zien, en ze te noemen, ontstaat er voor mij een soort smelting tussen mijn felheid en mijn voorzichtigheid.
Voor mij was het gesprek een vorm van uitvoeren van dat waar ik mee bezig ben, hoe jij hiermee om gaat is het weer aan jou.
Uiteraard, is van mij kant net zo goed de bereidheid om er naar te kijken, naar dat wat mijn benadering in jou teweeg brengt.

Zo te lezen denk dat er meer bij jou speelt dan bij mij. Ik heb die bereidheid niet eens nodig, sorry. Ik zit nergens mee en dat kan ik ook niet helpen.

Als mij iets stoort of ook alleen maar opvalt, zeg ik dat of maak het met mezelf uit, maar dan is het ook klaar. En dan vergeet ik het ook weer. Ik blijf nooit ergens mee lopen, dat werkt voor mij totaal niet. In een face to face gesprek zou je grens met mij waarschijnlijk niet eens ervaren als met diegene dan waarmee je nu aan het praten bent. En Von lijkt mij juist een heel zachtaardig en goed iemand, welke gewoon op een hele mooie manier in haar eigen kracht staat. Zo voelt dat voor mij.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Zo te lezen denk dat er meer bij jou speelt dan bij mij. Ik heb die bereidheid niet eens nodig, sorry. Ik zit nergens mee en dat kan ik ook niet helpen.

Als mij iets stoort of ook alleen maar opvalt, zeg ik dat of maak het met mezelf uit, maar dan is het ook klaar. En dan vergeet ik het ook weer. Ik blijf nooit ergens mee lopen, dat werkt voor mij totaal niet. In een face to face gesprek zou je grens met mij waarschijnlijk niet eens ervaren als met diegene dan waarmee je nu aan het praten bent. En Von lijkt mij juist een heel zachtaardig en goed iemand, welke gewoon op een hele mooie manier in haar eigen kracht staat. Zo voelt dat voor mij.

Als jij nergens mee zit Ulla, en ik ben degene die iets meent te zien, dan is het aan mij om verder naar te kijken, en los te laten.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Als jij nergens mee zit Ulla, en ik ben degene die iets meent te zien, dan is het aan mij om verder naar te kijken, en los te laten.

De stelligheid of felheid, die je bij mij waarneemt, bedoel ik zelf niet zo in die zin zoals je het hebt ervaren. Mijn bereidheid zat erin erna te kijken wat ik nog zou kunnen doen (of er op zijn minst na te kijken) om je dat gevoel niet meer te geven. En toen meende ik in je reactie te lezen, dat je dat weer afkapt, door het weer helemaal bij jezelf te houden. Dat ik nergens mee zit, betekent niet dat ik er daarom geen herkenning in kan vinden, waarvan je meent iets waar te nemen. Al kan dat dan weer heel anders uitpakken, dan wat jij weer ziet. Wat dat betreft ben ik altijd in onderzoek met mezelf, dus ontneem mij aub niet de kans, om erna te kijken. Vertel gewoon wat je ziet en ik kijk wel wat ik ermee kan. Terug krabbelen kun je altijd nog.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

De stelligheid of felheid, die je bij mij waarneemt, bedoel ik zelf niet zo in die zin zoals je het hebt ervaren. Mijn bereidheid zat erin erna te kijken wat ik nog zou kunnen doen (of er op zijn minst na te kijken) om je dat gevoel niet meer te geven. En toen meende ik in je reactie te lezen, dat je dat weer afkapt, door het weer helemaal bij jezelf te houden. Dat ik nergens mee zit, betekent niet dat ik er daarom geen herkenning in kan vinden, waarvan je meent iets waar te nemen. Al kan dat dan weer heel anders uitpakken, dan wat jij weer ziet. Wat dat betreft ben ik altijd in onderzoek met mezelf, dus ontneem mij aub niet de kans, om erna te kijken. Vertel gewoon wat je ziet en ik kijk wel wat ik ermee kan. Terug krabbelen kun je altijd nog.

OK, even kijken of ik nog er bij kan komen, want ik had het al een beetje los gelaten.

Ik had bij jou de indruk dat jij niet snel iets toe zou geven, als in jouw denk wijze een misvatting opgemerkt wordt. Vervolgens zou je met een uitleg komen, die de aandacht weg zou nemen van dat wat echt speelt.

Ik heb de indruk dat jouw impuls, je reactie, zo snel is, en daardoor jij niet de tijd neemt om er naar te kijken; naar dat wat genoemd wordt. Althans niet met volledige aandacht meer.

Ik heb het nu niet over de bereidheid, maar over de impuls, en daaruit de voortkomende snelle reactie. Vervolgens heb je daar ook een hele goeie uitleg over, wat helemaal doet lijken dat jij daarin bewust gehandeld hebt.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

OK, even kijken of ik nog er bij kan komen, want ik had het al een beetje los gelaten.

Ik had bij jou de indruk dat jij niet snel iets toe zou geven, als in jouw denk wijze een misvatting opgemerkt wordt. Vervolgens zou je met een uitleg komen, die de aandacht weg zou nemen van dat wat echt speelt.

Ik heb de indruk dat jouw impuls, je reactie, zo snel is, en daardoor jij niet de tijd neemt om er naar te kijken; naar dat wat genoemd wordt. Althans niet met volledige aandacht meer.

Ik heb het nu niet over de bereidheid, maar over de impuls, en daaruit de voortkomende snelle reactie. Vervolgens heb je daar ook een hele goeie uitleg over, wat helemaal doet lijken dat jij daarin bewust gehandeld hebt.

Begrijp ik dat nu goed, zie je mijn uitleg als een soort excuus of verdoezeling?

Ben uit mezelf heel erg snel in het oppikken van allerlei dingen en heb een plaatje gauw duidelijk, is dat niet zo, wacht ik totdat het wel zo is en heb daar ook geen moeite mee. Mijn reacties zijn erna. En als het zo is dat ik iets mis heb of mij iets ontgaat, heeft het vooral met concentratie te maken en met onbesuisdheid. Als ik dat merk, laat ik het vaak ook rusten.

Het ligt er ook een beetje aan wat je onder misvattingen verstaat, dat is mij niet helemaal duidelijk. Heb geen moeite om fouten toe te geven, maar vind het bv. wel vervelend als iets belangrijks vergeten ben te doen of op te merken , die vervelende gevolgen kunnen hebben. De rest vind ik niet zo een probleem. Maar ook dat geef ik liever toe dan dat ik ermee blijf lopen. Uitleg die afleidt van wat er speelt, dat zou k wel kunnen, maar dan bedrieg ik mezelf dus dat doe ik niet. Daarnaast maak ik onderscheid tussen jou en mijn beleving en dat het allemaal persoonlijke waarheden zijn.

Ik denk ook niet zo gauw in misvattingen. Ik doorzie mijn Denken liever, in die zin heeft mij het boek of beter gezegd de boodschap van Anja ook heel erg aangesproken. Maar op het moment dat ik merk, dat iemand doordramt en mij iets aan wil praten, ben ik er gauw klaar mee. Maar soms/vaak probeer k het ook gewoon te begrijpen, om de ander te kunnen volgen.