Gedachten

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Als je onderweg bent kun je denken aan de plekken waar al geweest bent; dat is geheugen en herinnering. Maar zodra je denkt aan plekken waar je nog niet geweest bent en naar toe wilt gaan zijn dat gedachten. Er is geen geheugen en herinnering aan dat wat nieuw is, onbekend en / of in de toekomst ligt.

Je kunt alleen denken aan plekken waar je nog niet geweest bent door gebruik te maken van geheugen en herinnering, en dat er dus plekken zijn waar je nog niet geweest bent.. hoe kun je anders weten dat er plekken zijn waar je nog niet bent geweest?
Jij koppelt de zogenaamde gedachte aan verhaal, maar er is helemaal geen gedachte, er is alleen maar verhaal van geheugen en herinnering.

Je kunt helemaal niet weten wat zogenaamd nieuw is, dat kun je ook niet herkennen of onderscheiden. Om iets te herkennen/onderscheiden heb je geheugen en herinnering nodig..
Je 'denkt' dat je iets nieuws herkent, ontdekt, ervaart etc.. maar dat is allemaal oud en verleden 'tijd'.
Wat zogenaamd nieuw is, daar kun je niks van denken, weten, ervaren, beseffen, zien, kennen etc.

Welke gedachten zou je nog kunnen onderzoeken als duidelijk is dat het een verzinsel betreft uit geheugen en herinnering?

[marie]

Nooit, nooit of te nimmer zullen jullie de waarheid zijn zo lang jullie in jullie verstand blijven hangen... Het verstand weet niets en kan alles en zijn tegendeel bewijzen...
Stijg uit boven de leegte (zuiver toneelspel opgevoerd door het verstand en dus vastgeroest in de ruimte-tijd dimensie) van ruimte en tijd... Hou op met te denken dat je leef en leef...

Blijk dat ik nog enkel beperkt aanwezig kan en mag zijn op dit forum...
Daarom dat ik hier reageer op de draad 'ik ben' door Laurens opgestart...

Hewel Laurens, weet dat ik voor bijna de volle honderd procent eens ben met je openingszet waaruit je haalt dat het 'ik' maar van voorgijgaande en dus bijkomstige aard zou zijn... En inderdaad de 'ik' die jij daarin beschrijft mag je voor mijn part onmiddellijk in de vuilbak kieperen...
Maar niet alleen de 'ik' waar je het daar over hebt; maar meer nog het gehele 'zijn' dat namelijk niets maar dan ook niets te maken heeft met het echte ZIJN... Het is een 'denken te zijn' in plaats van ZIJN...

Het is niet het 'ik' uit 'ik ben' dat een probleem is; het is namelijk nog meer het 'ben' dat niets met 'Zijn' vandoen heeft...

Het is enkel ene mentale constructie dat totaal onkundig is over wat Leven, Zijn inhoudt...
Dus voor wanneer mogen we wat vooruitgang op de zoektocht naar waarheid verwachten???

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Hewel Laurens, weet dat ik voor bijna de volle honderd procent eens ben met je openingszet waaruit je haalt dat het 'ik' maar van voorgijgaande en dus bijkomstige aard zou zijn... En inderdaad de 'ik' die jij daarin beschrijft mag je voor mijn part onmiddellijk in de vuilbak kieperen...
Maar niet alleen de 'ik' waar je het daar over hebt; maar meer nog het gehele 'zijn' dat namelijk niets maar dan ook niets te maken heeft met het echte ZIJN... Het is een 'denken te zijn' in plaats van ZIJN...

Het is niet het 'ik' uit 'ik ben' dat een probleem is; het is namelijk nog meer het 'ben' dat niets met 'Zijn' vandoen heeft...

Het is enkel ene mentale constructie dat totaal onkundig is over wat Leven, Zijn inhoudt...
Dus voor wanneer mogen we wat vooruitgang op de zoektocht naar waarheid verwachten???

Dat je zulke opvattingen huldigt is uiteraard prima, maar ze ondersteunen niet het onderzoeksterrein dat gedegen zelfonderzoek beoogt te beslaan. Het gedegen zelfonderzoek is in essentie simpel van aard en ook van uitleg en de complexiteit die er van gemaakt wordt is niet nodig en niet wenselijk.

Guido zit in hetzelfde schuitje. Het gaat hier over gedachtenonderzoek en als er geen gedachten zijn dan is een onderzoek daarnaar volstrekt irrelevant. Of dat werkelijk het geval is (dat er geen gedachten zijn) doet er niet toe omdat we vrijwel allen leven in een 'vermeende' werkelijkheid en die vermeendheid is dan ook het uitgangspunt vanwege de reis die wordt aangevangen.

Met dit getouwtrek wil ik de ware zoekers niet lastig vallen zodat dit achter de schermen blijft.

[Bassie]

Het zijn gedachten die gedachten onderzoeken.
Beginners gedoe.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Maar niet alleen de 'ik' waar je het daar over hebt; maar meer nog het gehele 'zijn' dat namelijk niets maar dan ook niets te maken heeft met het echte ZIJN... Het is een 'denken te zijn' in plaats van ZIJN...

Het is niet het 'ik' uit 'ik ben' dat een probleem is; het is namelijk nog meer het 'ben' dat niets met 'Zijn' vandoen heeft...

Je hebt het bedachte 'zijn' en het daadwerkelijke 'zijn'.
Kennelijk heeft dat gedachten op waarheid onderzoeken geen nut.
Want maar weinigen schijnen te beseffen dat je het 'zijn' wel kunt denken.
Maar dat bedachte 'zijn' is altijd de persoon.
Waarmee nog niet is gezegd dat het daadwerkelijke 'zijn' gevonden is als je dit stukje begrijpt.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Het zijn gedachten die gedachten onderzoeken.
Beginners gedoe.

Indien het enkel dat was, is het eerder onschuldig...
Erger is het wanneer de gedachtenwereld zichzelf als het ZIJN uitroept, terwijl het eerder een scheidingsmuur dan een weg naar het ZIJN vormt...

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Indien het enkel dat was, is het eerder onschuldig...
Erger is het wanneer de gedachtenwereld zichzelf als het ZIJN uitroept, terwijl het eerder een scheidingsmuur dan een weg naar het ZIJN vormt...

Ik lig er niet wakker van. Gedachten kunnen alleen maar naar Waarheid raden.
Dat is precies wat ik zie gebeuren op dit forum. Er zijn zelfs users die zichzelf tot God uitroepen. Dat riekt naar narcisme. Wat zo'n user niet beseft is dat hij daarmee een anti-reclame is voor gedachten onderzoek. Wat ook geen probleem is, ik heb me daar nooit mee bezig gehouden.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Je hebt het bedachte 'zijn' en het daadwerkelijke 'zijn'.
Kennelijk heeft dat gedachten op waarheid onderzoeken geen nut.
Want maar weinigen schijnen te beseffen dat je het 'zijn' wel kunt denken.
Maar dat bedachte 'zijn' is altijd de persoon.
Waarmee nog niet is gezegd dat het daadwerkelijke 'zijn' gevonden is als je dit stukje begrijpt.

In bedacht zit al het woordje be'dacht' oftewel het bedenken besloten. Onderzoek naar het waarheidsgehalte daarvan is dus uiterst zinvol.
Omdat ook de persoon is be- c.q. ge-dacht' blijft er na eliminatie van onware gedachten (en daarmee dus ook de gedachte 'ik') iets over dat niet verder kan worden onderzocht of gedecimeerd. Dat wat overblijft noemen we 'zijn'. Je zegt niet veel anders dan ik maar komt vervolgens weer tot de verkeerde conclusie. Abusievelijk heeft bij jou de gedachte post gevat dat waarheid onderzoeken geen nut heeft maar je geeft hiermee toch wel de bevestigingen van het nut hebben.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Indien het enkel dat was, is het eerder onschuldig...
Erger is het wanneer de gedachtenwereld zichzelf als het ZIJN uitroept, terwijl het eerder een scheidingsmuur dan een weg naar het ZIJN vormt...

Dit zijn bedenksels.
Je hebt een idee dat dat erger is en bent bang (gevolg van dat denken) dat het verkeerd uitpakt. Altijd ontstaat er in je hoofd weer de gedachte dat het kind met het badwater wordt weggegooid.
Zo maak je maar verhaaltjes en onderzoekt er geen een.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Ik lig er niet wakker van. Gedachten kunnen alleen maar naar Waarheid raden.
Dat is precies wat ik zie gebeuren op dit forum. Er zijn zelfs users die zichzelf tot God uitroepen. Dat riekt naar narcisme. Wat zo'n user niet beseft is dat hij daarmee een anti-reclame is voor gedachten onderzoek. Wat ook geen probleem is, ik heb me daar nooit mee bezig gehouden.

Je begint volkomen terecht met 'gedachten kunnen alleen naar Waarheid raden' maar dan ga je vervolgens toch weer de mist in.
Je moet ook dat zich uitroepen tot God in een ander verband leren zien. Ten eerste staat in de bijbel dat God de mens schiep naar zijn beeld en gelijkenis hetgeen wil zeggen dat we niet van hem verschillen. In feite zegt God hier zelf dat de mens een afspiegeling van hem is. Vervolgens kun je, als je dat zou willen, naar de gelijkenissen zoeken want die zijn er.
Dat je stelt 'uitroepen tot God' is de veroordeling vanuit een zelfstandig 'ik' standpunt dat je jezelf niet mag verheffen. Vanuit dat standpunt als 'ik' zijnde klopt je bewering omdat je denkt een 'ik' te zijn en niet 'God'. Wanneer je je onderzoek op dat 'ik' richt, blijkt het nergens te vinden en blijk je God te zijn. Om die reden is het ook synoniem aan Waarheid en Bewustzijn.