Aan een dood paard trekken

Laurens · 23 August 2024, 11:09

Citaat:

Ja, in het Westen zien we het ego als een soort boeman, degene die alles verpest en verkeerd doet. Welk gedrag ook, je kunt er altijd wel een ego achter zoeken als aanstichter.
In feite zie je dan altijd iets negatiefs achter iemands gedrag, nietwaar?

Ik zie de Pali teksten zeggen dat het projecteren van een ego in de geest als aanstichter van gedrag, bij jezelf en anderen, precies dat is onwetendheid. Het idee dat er slecht Ik zit in iemand, een goed Ik, een zuiver Ik, een wetend Ik, een onwetend Ik, een doortrapt Ik etc. Op die manier vatten mensen het gedrag op. Verklaren het zo en zien zo.
Dat draait uit op veroordelen.
Van zo'n visie dat er overal een ego achter zit, wordt je ook niet beter, vind ik. De Pali sutta's leren dit ook niet.

De Pali suttás leren dat het besef/notie van 'Ik ben' zich gaat voordoen als een neiging om te gaan verbeelden en voorstellen (mana-anusaya) wordt getriggerd.
Asmi mana is de notie 'Ik ben'. Je komt tot leven in een wereld van voorstellingen, beelden. Een cinematografische wereld waarin je zelf een soort hoofdrolspeler bent.
Het besef 'Ik ben' wordt gezien als een soort basis eigenwaan, en van daaruit ontwikkelen zich allerlei verdere ideeën over jezelf zoals 'Ik ben dit en dat', 'in de toekomst zal ik dit en dat zijn', 'Ik ben gelijk aan anderen, superieur of inferieur' etc. Kortom, mentale proliferatie. Allemaal wortelend in die basis voorstelling 'Ik ben'.

De sutta's geven aan dat deze basis voorstelling 'Ik ben' ook helemaal kan verdwijnen op den duur. Als iemand blijft mediteren op het ontstaan en verdwijnen van alles wat binnen de zintuiglijke domeinen wordt ervaren (ook het zesde mentale domein) dan raakt dat alles het teken van 'zelf' kwijt, van 'dit ben Ik, dit is van mij, dit is mijn zelf'. Als dat gebeurt zal op den duur ook de notie 'Ik ben' volledig verdwijnen. Een sutta zegt dat dit het ultieme geluk is.

Maar overal ego's achter zien als aanstichters, is volgens mij niet handig. Want in feite zie je dan overal iets negatiefs achter.
Ik denk dat je beter naar jezelf en anderen kunt kijken zoals naar dieren.
Die neem je ook niet kwalijk dat ze anderen opeten, voor je vluchten, elkaar bevechten. Dat zijn gewoon conditioneringen.
Een mens, ik zelf ook, wordt ook veelal geregeerd door conditioneringen. Het ontwikkelen van voorstellingen en verbeeldingen hoort daar ook bij.
Die neiging is bij ons extreem sterk zelfs. Voordat je het weet zit je in je hoofd, in een wereld van voorstellingen en verbeeldingen.
En wat je daar op dat moment beleeft, beleef je als "de" realiteit, "de" waarheid op dat moment. Dat gaat bliksemse snel en makkelijk.

Er zijn dingen die je meemaakt in opvoeding of later die dat gebeuren ook alleen maar versterken.
Maar hier is geen aandacht voor in Pali sutta's. Hoe opvoeding uitwerkt, hoe trauma's werken etc. daar is geen aandacht voor.
Dit is het domein van psychologen, van therapeuten, in principe niet van boeddhistische leraren.

Ik heb het idee het onkwetsbare, dat wat niet aangedaan raakt, dat verwijst volgens mij naar: dat wat nog niet opgegaan is in voorstellingen en verbeeldingen.
Dat is wat je aanwezigheid kunt noemen. Volgens mij is dat een soort licht. Ik ken het niet als altijddurend (als zoiets überhaupt mogelijk is)

Maar in de Pali sutta's is onwetendheid vooral verbonden met niet zien wat lijden is, wat lijden veroorzaakt, wat de opheffing is en de weg.
Dus verblind raken en zijn over wat nu echt in je eigen voordeel en andermans voordeel is.
Vanuit het Ik bezien lijkt de weg van het einde van lijden te zitten in: plezier maken, avonturen beleven, lekkere dingen eten, gezelligheid, een hemelse geboorte na de dood, het vooruitzicht van sterven en niet meer lijden voelen, dat soort dingen. Daar zit volgens de Pali teksten de onwetendheid.
Volgens de Plai Boeddha zit het ultieme geluk juist in de opheffing van die Ik notie, dat Ik verlangen, en die Ik onderliggende neiging. Het zit hem in het doorbreken van voorstellen en verbeelden. Voel ik wel wat van aan. Die voorstelling Ik, dat verlangen Ik, die onderliggende neiging Ik die legt ook ontzettend veel druk op . Zelfs het gelukkige Ik is een belasting.

“The state of dispassion in the world is happiness,
the complete transcending of sense desires,
But for he who has removed the conceit ‘I am’—
this is indeed the highest happiness (Udana 2.1)

Maar, hoe dan ook, ik geloof niet dat het nuttig en wijs is om overal maar een ego achter te zien als aanstichter, want in feite zie je dan overal iets negatiefs achter. Dat maakt je alleen maar veroordelend en ook genadeloos vind ik.

For god's sake, Boeddha was iemand die 400 jaar voor Christus leefde, wat lopen die Boeddhisten toch rond te zeulen met gedachten van dat niet eens meer in een in verregaande staat van ontbinding verkerend lijk. Er is niets meer van Boeddha over. Daarbij is het meeste wat hier boven staat ook nog eens discutabele subjectief beleefde waarheid. Ik kan er, zoals gebruikelijk, wel op ingaan om te proberen iemand op andere gedachten te brengen maar gebleken is dat in volgende quotes gewoon weer opnieuw hetzelfde beweerd wordt. En dat blijft dan maar ad infinitum rondzingen.

Realisatie, zo zal ook voor de boeddhisten inmiddels toch wel duidelijk zijn, is de afwezigheid van een 'ik'. Voor het vervagen van de rol van dat 'ik' kun je leuke filosofietjes bedenken en contempleren op sutta's om het ding middels de richtlijnen van de leer onder de gewenste controle te krijgen, maar het verdwijnen gaat daarmee niet gebeuren. Je wordt bij dat sleutelen aan een 'ik' ongetwijfeld een beter en aangenamer mens en als dat de bedoeling is dan is dat oké, maar het heeft dan niks met realisatie te maken. Wil je zoiets op moderne leest geschoeid doen kun je veel beter overstappen op Osho.

Beste Boeddhisten, het is de hoogste tijd om je gedachten op waarheid te onderzoeken.

Laurens · 24 August 2024, 09:37

Citaat:

Het levende boeddhisme, tja daar vraag ik me toch wat over af. Als je een lama tegen komt, dan heeft die toch ook gepraktiseerd wat zijn guru hem voorhield. En zo terug in het verleden. Hoeveel is er nog over van dat oorspronkelijke inzicht?

Citaat:

Het levende zit erin dat het variaties toelaat, dat het stimuleert dat te doen wat werkt. Men neemt niet zomaar een guru en doet alles wat die zegt. Als wat de ene guru je adviseert niet werkt voor jou, zoek je een andere of stuurt de guru je door naar een andere guru. Dat is het levendige er van. Er zijn heel wat verschillende methodes, de één past beter bij de ene, het ander bij de andere. Geen eenheidsworst. Dus je zoekt tot je een guru vindt wiens methodes iets in je raken, in beweging kunnen zetten en dan volg je wat hij je instrueert. En hoewel hij het zal instrueren zoals het gewerkt heeft voor hem, zal het misschien toch anders werken voor jou. Misschien ontdek je in de beoefening een variatie die nog beter werkt voor jou, en wie weet geef je dat later weer op jouw manier door aan anderen. Dat is het levende. Het leeft, evolueert, past zich aan, geen dode letter of dood en klakkeloos kopiëren wat vroeger geïnstrueerd werd. Het oorspronkelijke moet niet in het verleden gevonden en gevolgd worden, maar in zichzelf ontdekt worden. En de weg daartoe, dat kan niet teruggaan op iets in het verleden, dat actualiseert zich nu.

Er zijn wel overdrachtslijnen, overdracht van leraar op leerling, maar elke schakel in die lijn voegt er iets authentieks aan toe, verrijkt de lijn in plaats van hem dood te trekken. Vandaar dat het van belang is na te gaan voor jezelf of de ene guru wel voor je past of niet en wordt dit gestimuleerd.

Hierover kunnen we zeer kort zijn 'Waarheid is op zoek naar Waarheid'. Alleen omdat we Waarheid niet kennen werken we met de subjectief beleefde waarheid zo dat, zoals hier, wordt voorgehouden dat het bij je moet passen. Echter Waarheid trekt zich niets aan van jouw subjectief beleefde waarheid en als Waarheid jou niet past loop je weg, zoals hier voorgesteld te doen, want het is niet jouw waarheid. Op die manier loop je de kans mis om met Waarheid in contact te komen.

Datgene wat veroorzaakt dat je weg loop is meestal ego dat het 'ik' beschermd (in casus aan het aan zichzelf verliezen). Vandaar ook weer gedegen zelfonderzoek naar het bestaan van dat 'ik' en vandaar dan ook dit forum om je te helpen daaraan (de bescherming door ego) voorbij te komen.

Dus het advies moet zijn 'leer Waarheid kennen' en dat doe je niet als je zelf al over loopt van jouw ideeën ergens over. Onderzoek ze op waarheid en wees stil, sei still, be quiet en luister.

Laurens · 29 August 2024, 18:23

Citaat:

Dus Volgens Ramesh Balsekar is de ultieme waarheid simpelweg 'wat is'. Er is geen behoefte aan complexe filosofische of religieuze systemen om geluk te vinden
Maar ik heb het sterke gevoel dat op dit forum wél behoefte is aan complexe filosofische of religieuze systemen om geluk te vinden.
Denk jij ook niet Lang Kwaat : Siebe?

Citaat:

Weer een herhaling van je simplistische "methode", een verwijzing naar "wat is". Als dit daadwerkelijk helpend en waar zou zijn, was iedereen meteen bijvoorbaat Verlicht of gerealiseerd. Maar nergens blijkt uit "wat is", het is een ultrasimpele one-liner die totaal nietszeggend is. Je kunt niet eens uitleggen "wat is" nu eigenlijk betekent, omdat je het volgens mij zelf niet weet. Je schopt aan tegen wat je filosofische systemen noemt, en doet net, alsof we dat gewoon even af kunnen doen met "wat is". Ik heb geen grotere nonsens gelezen dat dit, en je hebt dit al zo vaak herhaald. Niemand is er volgens mij mee gebaat. Erg makkelijk is het wel, anderen afserveren en verwijzen naar je "gedegen zelfonderzoek", ook zo'n nietszeggende kreet uit je vocabulaire.

Heel erg dat je het begrip 'gedegen zelfonderzoek' te grabbel gooit Boni. Het is op dat forum inmiddels verworden tot een nietszeggende kreet. Daarbij is het ook nog in één adem genoemd met Ramesh Balsekar die, onbekend met Waarheid, van de woorden van Nisargadatta overduidelijk dan ook helemaal niets heeft begrepen. Getuige zo'n overal opduikende nikszeggende kreet 'wat is'.

Citaat:

Niets kan gezegd worden dus is er altijd maar meer om te zeggen! ;D

De weg is gedegen zelfonderzoek. ;)

Lees voor slechts 2 euro > The Wisdom of Balsekar / The World's Leading Teacher of Advaita en het zal je allemaal duidelijk worden.

Na het lezen van dit boekje is je gevoel van leegte verdwenen!
Hier zie...

Bezig zijn met welbevinden behoort tot het terrein van het ego (centrisme). Balsekar schrijft dan ook boeken met als oogmerk het welbevinden en dat is oké maar het heeft niets met gedegen zelfonderzoek en ZELF realisatie te maken. Al past Balsekar wonderwel op een Boeddhisme forum waar het lijden onderwerp van discussie is. Al hebben ze daar genoeg aan verlossing door grote roerganger Boeddha en niet aan andere verlossers. Er zijn wel meer populaire schrijvers met perikelen rond het welbevinden van een 'ik', zoals o.a. ook Eckhart Tolle. Die in dat genre (persoonsverbetering en egotripperij) zelfs nog wel lezenswaardig is. Maar ook daar hoef je bij het Boeddhisme of op een Boeddhistenforum niet mee aan te komen.