Over ouders en kinderen.

[Esradha]

De uitspraak zegt in het geheel niet dat ouders niet verantwoordelijk zouden zijn of je hun handelen vanuit het idee van liefde kunt vergoelijken. Het zegt juist dat de ouder verantwoordelijk is voor de oorzaak, maar dat het kind verantwoordelijk is voor de oplossing.

Zo zit ik nu nog met een angst uit mijn kindertijd, doordat mijn ouders vroeger niet ingegrepen hebben. Maar zij kunnen die angst nu niet meer wegnemen. Dat is aan mij. Zij zitten nog wel met schuldgevoelens over hoe ze vroeger gehandeld hebben. Mijn vader noemde mijn probleem hierin ook een keer zijn probleem. Maar nee, het is nu mijn probleem. Hij kan het niet oplossen. Zijn schuldgevoelens, dat is zijn probleem. Daar kan enkel hij wat mee doen.

[Esradha]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Ben jij een ouder, heb je kinderen?

Als ik iets voor een kind van mij zou kunnen (helpen) oplossen, waarom zou ik dat dan nalaten?
Als ik iets heb gedaan (oorzaak) waardoor mijn kind iets heeft op te lossen en ik kan iets doen (oorzaak) waarmee ik de oplossing dichterbij breng,
wat zou mij dan tegenhouden?

Ik ben geen ouder, maar wel een kind.
Kun je als ouder werkelijk iets voor je kind oplossen?
Je kan een oorzaak wegnemen, maar kun je de gevolgen van eerdere gebeurtenissen wegnemen?

Mijn ouders kunnen niet voor mij oplossen, waar ik nu mee zit.
Als mijn moeder nu zou zeggen, 'alles wat ik je vroeger zei, dat meende ik niet en is niet waar', zou dat niet de pijn wegnemen die die uitspraken gedaan hebben.
Mijn angst kunnen zij nu niet meer wegnemen, daar kan ik enkel zelf aan werken.
Mijn moeder heeft overigens erkend dat ze het vroeger niet op de juiste manier bij mij hebben aangepakt. Dat verandert echter niet mijn situatie nu.
Het helpt om de oorzaak te verwerken. De oplossing is een volgend verhaal.

[Esradha]

Boosheid op de ouder als oorzaak van het probleem, is verleidelijk om in te blijven hangen. Het is zelfs ook verleidelijk om daarmee zelf het aangaan van het werken aan de oplossing uit de weg te gaan.

De ouder kan ondersteunend zijn in de verwerking, maar de verwerking niet zelf doen. De uitspraak ging over verantwoordelijkheid. Verantwoordelijkheid ligt in mijn ogen bij degene die iets kan doen. De uitspraak nodigt naar mijn idee uit om te zien dat we wel boos kunnen zijn op onze ouders om de problemen die we nu ervaren, maar dat we er nu enkel zelf iets aan kunnen doen.

Wat je dochter feitelijk ook gedaan heeft, Rob, door jou erop aan te spreken. Dat was haar actie van verantwoordelijkheid nemen om haar probleem op te lossen. Als zij geen openheid heeft, dan kun jij het als ouder niet voor haar doen.

[Ogenblik-sem]

De eerste uitspraak die mij tot een inzicht omtrent mijn ouders bracht was van Marianne Williamson/ Terugkeer naar Liefde:

'Indien jouw ouders hadden geweten hoe het moest dan hadden ze het zo gedaan.'

[Esradha]

Hmm... deze afsplitsing van de topic geeft voor mijn gevoel een vertekend beeld. Nu is het net of ik een topic geopend heb met de vraag, hoe vertel ik iets aan mijn ouders. Ik heb enkel een citaat van Byron Katie gedeeld, waar toevallig een discussie uit voortvloeide. De vraag, hoe vertel ik iets mijn ouders, is geheel niet mijn vraag en in mijn optiek ook niet de essentie van het citaat wat ik deelde.

[Esradha]

Oorspronkelijk geplaatst door Blikje

De eerste uitspraak die mij tot een inzicht omtrent mijn ouders bracht was van Marianne Williamson/ Terugkeer naar Liefde:

'Indien jouw ouders hadden geweten hoe het moest dan hadden ze het zo gedaan.'

Als je weet hoe het moet, ben je dan ook in staat om het anders te doen? In mijn ervaring is er een verschil tussen weten, voelen en doen.

Wat het voor mij wel zegt, is dat ouders dat doen wat op dat moment in hun macht ligt.

[Ogenblik-sem]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Wat het voor mij wel zegt, is dat ouders dat doen wat op dat moment in hun macht ligt.

Ja, dat wordt er ook bedoeld denk ik.
Dat doen wij tenslotte allemaal, toch?
Niet meer en niet minder.

[Danique]

De naam van dit draadje deed me even denken aan een boekje dat hier populair is onder de tieners en waar mijn dochtertje ook al naar vraagt:
'Hoe overleef ik mijn ouders'

[Renoir]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Hmm... deze afsplitsing van de topic geeft voor mijn gevoel een vertekend beeld. Nu is het net of ik een topic geopend heb met de vraag, hoe vertel ik iets aan mijn ouders. Ik heb enkel een citaat van Byron Katie gedeeld, waar toevallig een discussie uit voortvloeide. De vraag, hoe vertel ik iets mijn ouders, is geheel niet mijn vraag en in mijn optiek ook niet de essentie van het citaat wat ik deelde.

Ik vond het onderwerp dermate de moeite waard om er een apart topic van te maken.

De naam vond ik wel een aardige strekking van het gehele verhaal aan quotes.

Het is een vervelende bijkomstigheid dat bij het aanmaken van een nieuw onderwerp de eigenaar van de eerste quote verondersteld word het draadje begonnen te zijn.

Als je er op staat kan ik iemand die in de tijd vóór jou als eerste quote, bijvoorbeeld Naadje, plaatsen en dan gaat het haar naam dragen. Alleen wanneer Naadje bezwaar maakt het draadje begonnen te zijn heb ik weer een probleem.

Wat ik nog kan doen is het draadje een naam geven waar je wel vrede mee kunt hebben.

[Naadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Gargamel

Ik vond het onderwerp dermate de moeite waard om er een apart topic van te maken.

De naam vond ik wel een aardige strekking van het gehele verhaal aan quotes.

Het is een vervelende bijkomstigheid dat bij het aanmaken van een nieuw onderwerp de eigenaar van de eerste quote verondersteld word het draadje begonnen te zijn.

Als je er op staat kan ik iemand die in de tijd vóór jou als eerste quote, bijvoorbeeld Naadje, plaatsen en dan gaat het haar naam dragen. Alleen wanneer Naadje bezwaar maakt het draadje begonnen te zijn heb ik weer een probleem.

Wat ik nog kan doen is het draadje een naam geven waar je wel vrede mee kunt hebben.

Welja joh....leg het weer lekker op mijn bordje.... Ik zou ervan maken: Over ouders en kinderen. Dan betreft het een verwijzing naar het boekje van Byron en wordt het geen vraagstelling. Want dat is het immers niet? Ik laat het aan Esradha....