Bezig met de dood

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Nee lieverd, net andersom. Het doel heiligt de middelen.

hahah ja, ik heb het weer eens een spreuk vern...omgedraaid.

[Nadje]

Maar bij nadere beschouwing heb je wel een punt. Je zou met hetzelfde gemak kunnen zeggen dat Renoir juist een buitengewone interesse voor het verschijnsel persoon aan de dag legt. Vanwege de missie van het duidelijk maken wat al dan niet zuiver is. Want dat is alleen voor een verschijnsel van belang.

[Nadje]

Hier nog aan toevoegend, is er een verschil tussen ergens een belang bij hebben of simpelweg doen wat je doet omdat je niet anders kunt dan dat?

[sagnaar]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Nee lieverd, net andersom. Het doel heiligt de middelen.

Het doel heiligt de de middelen' draagt in zich dat de middelen het doel heiligen......
Omdat de middelen offers kunnen zijn die aan het doel een extra meerwaarde geven.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Keen

Het doel heiligt de de middelen' draagt in zich dat de middelen het doel heiligen......
Omdat de middelen offers kunnen zijn die aan het doel een extra meerwaarde geven.

Ja, oftewel het doel is het middel?
Je kunt je ook afvragen in hoever het net zo goed als niet goed is het middel te laten, en daarmee iets vreselijks laten gebeuren. En andersom.


Niet gek opgemerkt, Keen.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Keen

Het doel heiligt de de middelen' draagt in zich dat de middelen het doel heiligen......

Fijn dat er nog oplettende lezers onder ons zijn. Het ging mij dan ook om de uitdrukking. Dat spreekt.

[sagnaar]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Ja, oftewel het doel is het middel?
Je kunt je ook afvragen in hoever het net zo goed als niet goed is het middel te laten, en daarmee iets vreselijks laten gebeuren. En andersom.


Niet gek opgemerkt, Keen.

Yep.....
Het doel is in 95% van allen......slechts bijzaak.
Het gaat om de RUSH'.....voorafgaand aan het doel.
Het middel is het doel !,....niet het doel.

[Frederiki]

Ik verklaar dit bezig zijn met de dood, in mijn geval, als het gevolg van de ervaring van fysieke doodsangst: "nausea mortis".
Dat is het woord voor de bewust meegemaakte doodsangst. Het is een afschuwelijk misselijkmakend gevoel dat je hebt op het moment dat je beseft dat je gaat sterven, terwijl je lichaam gezond is.
Als je op het laatste nippertje gered wordt en verder kunt met je leven, blijft deze ervaring je achtervolgen. In ieder geval: dat is mijn persoonlijke ervaring.
Ik heb "nausea mortis" gevoeld toen ik nog heel jong was. Daar komt mijn obsessie met dood en mijn narcisme en schizofreen gedrag volgens mij vandaan. Ook mijn zoektocht naar iets dat de doodsangst wegneemt.
Iemand die nooit "nausea mortis" gevoeld heeft kan dat niet begrijpen.
Mijn ervaring is dat het je leven verpest.

[Esradha]

Ik heb bewust doodsangst meegemaakt en dat is inderdaad een angst die je nooit meer vergeet, als je hem eenmaal gevoeld hebt. Toch hoeft het niet per definitie je leven te bepalen daarna. Zelf heb ik het wel pas na mijn twintigste meegemaakt. Ik had reeds een angst, die mijn leven bepaalde. Daar heb ik mijn kracht uit gehaald. Ik vertikte het simpelweg om er nog zo'n bepalende angst in mijn leven bij te krijgen.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Ik heb bewust doodsangst meegemaakt en dat is inderdaad een angst die je nooit meer vergeet, als je hem eenmaal gevoeld hebt. Toch hoeft het niet per definitie je leven te bepalen daarna. Zelf heb ik het wel pas na mijn twintigste meegemaakt. Ik had reeds een angst, die mijn leven bepaalde. Daar heb ik mijn kracht uit gehaald. Ik vertikte het simpelweg om er nog zo'n bepalende angst in mijn leven bij te krijgen.

Bedoel je daarmee dat die kracht uit die reeds aanwezige angst je geholpen heeft om de doodsangst eigenlijk meteen te doen oplossen en je er niet door laten verlammen? In een vergelijkbare situatie heb ik wat jij zegt ook iemand horen zeggen. En vroeg mij dus toen af, werkt dat in de praktijk?

Dat vind ik knap zo de knop om te willen draaien en ik ken dat soort besluiten. Zelf kwam ik tot de ontdekking dat het zo voor mij totaal niet werkte. Zelfs al zijn het maar restjes emoties van een oude vroege kindertijd gebeurtenis, nauwelijks meer de moeite waard, ze verdwenen pas geleidelijk aan toen ik de confrontatie aanging en de aandacht aan gaf waar ze om vroegen. Ben zelf ook niet het type dat ook maar iets kan of überhaupt wil opkroppen, of ik werd er ziek van, altijd een teken, dat er iets niet klopt. En vraagt om rust en/of confrontatie, voordat het kan oplossen.