Donaties

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Complete rust lijkt mij alles andere als saai. Zo af en toe vang je er een glimp van op als minimaal leeft, voor zover dat mogelijk is. Zelfs vaak. Maar ook dat is een voorstelling.

Tuttebolletje.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Nee,....het gaat er jou niet om dat ik niet aan mijzelf twijfel(want dat doe ik wel degelijk, zie o.a. 2e alinea hierboven), maar dat ik jou in twijfel trek.
Je lijkt gefixeerd te zijn in mijn twijfel aan jouw uitleg van de waarheid, waardoor je mij met een bepaalde perceptie gaat lezen.

Als jij met al je kennis je dienstbaar op wilt stellen hier, dan zou je ook je vorm hierin kunnen bekijken.
Kan/mag je verwachten dat vorm er niet toe doet als het gaat om "onwetenden" iets duidelijk te willen maken?
De vorm die bv Rob tentoonstelt vind ik een stuk prettiger, die merkt ook dingen op, maar laat me verder mijn eigen weg daarin gaan, hij legt zelfs iets uit over zijn "weg" die ook niet 1,2,3 over rozen ging.

Dat maakt hem zeg maar "menselijk" en dichterbij,.....een soort van enigszins voorstelbaar gevoel en status die mij intrigeert, en waardoor ik sneller "durf" te twijfelen.
Bij iemand als Rob voel ik veel eerder die dienstbaarheid, bij jou voelt het gedwongen en vooral erg ongeduldig en je eigen "geploeter"(vroeger natuurlijk) erin ontkennend of niet terzake doende.

Ik merk zelf dat ik mensen makkelijker dingen kan leren of uitleggen door mijn weg/fouten daarin ook te vermelden, vooral voor de onzekeren kan het dan als beter bereikbaar worden ervaren.
De "harde" aanpak van jou kan ik dus nu(het zullen mijn dwarse overtuigingen wel weer zijn) voornamelijk zien als iets wat je door vroegere ervaringen bent "opgelopen" en het nu goed hebt gepraat als de manier van overbrengen van "de waarheid"



Dat denk ik te begrijpen.

Hans, wat is datgene wat aan zichzelf twijfelt?

Wat is dat 'zichzelf'?

Je kunt toch per defenitie aan alles twijfelen m.a.w. alle aannames, gedachtestructuren, gevoelens, etc, etc als de grootste onzin zien.

Bedoel ik mee; waarom is er nog enige houvast/controle/niet-twijfel nodig?

Ik vind Rob veel te softie en Renoir zou ik wel eens van achteren willen nemen.

Bedoel ik enkel mee; de vorm die gewenst wordt spreekt boekdelen, m.a.w. zegt iets over de oude ervaringen als kind en de huidige staat.

Maar bovenstaande zin rolt er makkelijker uit dan dat tie wezenlijk herkent wordt, al bestaat die mogelijkheid, maar vervliegt die weer bij een volgende gedachte.

Fijn Aart, dat had ik nou net nodig.

Neen dus, je hebt niets nodig.

Alles is al inorde, enkel het denken/oude ervaringen doen je anders geloven/zien/ervaren.

Hans, ken jij de ervaring dat jij de wereld zag zonder door de filters van het geheugen te kijken?

Gewoon, enkel waarnemen?

En neen, ik doneer geen geld.

Ik wil enkel lichaamsdelen zien.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Ik durf te stellen dat dit ook een aanname is.(want het is namelijk zo)

Wat levert dit jou op?

Hans, zijn we te wijs voor toch?

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Bigbear

Ik heb het zo ervaren en leef nu niet meer zo.

Mijn ego levert me op dat ik hier nog schrijf, dat ik nog denk, dat ik nog werk.

Wat levert jouw denken zonder ego te leven je op?

Bigbear, het is dus mijn denken wat denkt zonder ego te kunnen leven?

M.a.w. leven zonder ego is dus niet mogelijk?

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Bigbear

Ik heb het zo ervaren en leef nu niet meer zo.

Mijn ego levert me op dat ik hier nog schrijf, dat ik nog denk, dat ik nog werk.

Wat levert jouw denken zonder ego te leven je op?

Bigbear, jij weet dat het ego/de mind je iedere ervaring kan voorschotelen, kan doen ervaren/voelen?

En dat die ervaring, conclusie er enkel is zodat het ego zichzelf in stand kan houden.

Of met ander woorden; dat het ego alles doet om je maar te doen laten merken dat het echt bestaansrecht heeft, het er moet zijn om te kunnen leven en functioneren?

Maar mogelijk geef jij een andere betekenis aan het woordje ego.

Voor mij is ego een grens, een afscheiding, een eigen veiligheids/voorkeursdingetje wat denkt te moeten bestaan om te kunnen leven. Een waarde aan het eigen bestaan met al zijn toeters en bellen geven.

Dat terwijl er ook die natuurlijke intelligentie/bewustzijn/waarnemendheid/goddelijkheid/godsvonk/ziel/niets/leegte/ruimte/onbegrnstheid, etc, etc is en dat is toch net effe (HEEL) anders dan de beschermings-waarderings-gewenstheids-grens die ego heet.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Ik denk dat vooral het ego iets opgeleverd wilt zien, daarom geloof ik niet zo in het ego-vrije van sommigen hier,...misschien ego-lichter, maar niet vrij,....

Hans, hoe kom jij tot die aanname?

Bestaat er zoiets als; ego-vrij?

Zou jij ego-vrij willen/kunnen zijn?

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Bigbear

Ik besef dat ik in balans ben, maar waarom zie jij jezelf als zombie?

Bigbear, wat versta jij onder in balans zijn?

Wat is datgene wat in balans is?

Hoe kom je of wat komt er tot de conclusie in balans te zijn?

Hoe voelt dat?

Zijn er voorwaarden verbonden aan dat in balans zijn.

Als ik al je 'dierbaren' bij je weg pluk ben je dan nog in balans?

[Bigbear]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Bigbear, wat versta jij onder in balans zijn?

Wat is datgene wat in balans is?

Hoe kom je of wat komt er tot de conclusie in balans te zijn?

Hoe voelt dat?

Zijn er voorwaarden verbonden aan dat in balans zijn.

Als ik al je 'dierbaren' bij je weg pluk ben je dan nog in balans?

Prachtige vragen Aad, Ik zou ze niet willen verpesten door ze te gaan beantwoorden.

[Hans]

Ik ben blijven hangen bij Aart die Renoir van achteren neemt,..

De vorm die gewenst word spreekt boekdelen,.....en de vorm die gebruikt word?

Jammer dat ik zo afgeleid word door de vorm die ik denk te zien in al het wijze.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Tuttebolletje.

Herzien het. Het is geen voorstelling wat mijzelf betreft. Helaas kan ik de boze wereld niet helemaal laten voor wat het is. Ik kan niet alleen maar dadenloos toekijken hoe mensen elkaar afmaken en het licht in de ogen niet gunnen. In mijn eentje alle misstanden in een keer kunnen opheffen wat zou dat heerlijk zijn. En kan ik de eerste prijs in ontvangst nemen. Om toe te kijken hoe alles weer opnieuw begint. Gelukkig maar dat wij bij onszelf moeten zijn.
Hoef ik mij dat zelf ook niet meer verwijten....weer een kopzorg minder.