Liefde

[Nathan]

Oorspronkelijk geplaatst door Madelief

Ik mag toch hopen dat je bovenstaande in zijn algemeenheid bedoelde te schrijven want wanneer het aan mij persoonlijk gericht is kan ik niet anders zeggen:" Goh meen je dat nu Nathan want ik kom van de planeet der onnozelste onnozelen en had idd niet het vermogen ontwikkeld naar mezelf kijken en/of mezelf te ervaren, en aanverwanten te kijken. Bedankt dat je mij daar aan herinnert."

Weet je wat het aardige is aan zelfkennis? Zelfkennis bestaat enkel en alleen bij de gratie van (innerlijk)-conflict. Was dat laatste er niet dan bestond ook de noodzaak tot het kennen van het zgn zelf niet. Maar goed ik kom van de planeet der onnozelste onnozelen en ben niet in staat mezelf onder ogen te komen, pitty me.

Ik zou wat ik schrijf niet te serieus nemen hoor want er valt hier niks te pittyen wat mij betreft want ik ben niet degene die een soort van liefdesinterventie bedacht heeft die nergens op slaat omdat die mensen adviseerd weg te bewegen van dat wat waar het om gaat.

Het zal aan mij liggen idd.

Ik schreef in ze algemeenheid maar iedereen kan zich aangesproken voelen of niet. :D

Verder... Ik hou ook van jou.

Waar het hier overwegend over haat heeft gegaan nu dan een woordje gewijd aan liefde.
Liefde, we hebben onze mond er vaak van vol, maar waarachtig en daadwerkelijk lief hebben? Volgens mij zijn we er over het algemeen mijlen van verwijderd. Praten over liefde, preken zelfs over de liefde is gemakkelijk. Maar mensen zijn over het algemeen lui, en kletsen maar zozo, lala over de liefde alsof dat een vanzelfsprekendheid is, die iedereen kent en heeft. Maar in werkelijkheid wordt van liefde vaak wat anders gemaakt, dan dat het in feite is. Liefde wordt maar al te vaak, zelfs hoofdzakelijk verbonden met iets anders, wat in werkelijkheid helemaal geen liefde is. Maar de mensen houden zichzelf en ook de anderen in de collectieve illusie dat we weten wat liefde is.

Ten eerste wordt wat wij menen dat liefde is vrijwel altijd verbonden met seksualiteit. Verliefdheid, in de ander je persoonlijke vervulling zien, zelfs tegen beter weten in, is niets anders dan seks. We willen onszelf verbinden met de ander, in de ander opgaan. Dat is de mechaniciteit van het leven wat zich wenst voort te planten. De hele aarde en alles wat daarop is, leeft in het teken van de voortplanting. Wij denken dat we er iets bijzonders aan toevoegen, een zeer bijzondere waarde, maar in werkelijkheid doen we slechts wat het leven van ons vraagt: het in standhouden van de soort en het doorgeven van onze genen.

Ten tweede is wat wij denken dat liefde is vrijwel altijd van voorbijgaande aard en kan het zelfs in het tegendeel omslaan. Hoe vaak zien we niet dat mensen die zeggen van elkaar te houden, trouwen, kinderen krijgen en alles wat daarmee samenhang, opeens vreemd gaan en/of niet meer van elkaar houden? Dat wat men liefde achtte, heeft plaats gemaakt voor haat. Kun je dit waarachtige liefde noemen? En dit soort vermeende liefde werkt zelfs door in onze religies en godsdiensten. Want daar wordt gesproken van onvoorwaardelijke liefde. Maar wie van ons is daartoe in staat? Onder het mom van christelijke liefde, of liefde binnen een andere religie of godsdienst, voert men oorlog en slacht men elkaar af. Heeft dat iets met liefde van doen? Nee, we willen de ander inpeperen hoe de zaken er voor staan, en vooral wie de macht heeft en de ander de eigen wil opleggen.