Noodzaak van het zelf

[Bassie]

Het 'zelf' is een noodzakelijk stadium wat de mens moet doormaken.
Het 'zelf' is een afgescheiden wezen van zijn omgeving.
Afgescheiden van het oorspronkelijke bewustzijn doet het 'zelf' ervaring op om op zich'zelf' te staan. Zo leert men 'zelf' te voelen als afdruk van zijn of haar wezen. Je zou het 'zelf' (in geestelijke zin) een zelf-lerend computer programma kunnen noemen. Het zgn 'scriptje' van Aart.

Het 'zelf' is dan vrij om horig te zijn aan het scriptje of om dmv onderzoek zichzelf verder te transformeren. Blijft men in het scriptje hangen, dan komt men niet verder dan het eigen 'zelf' op verstandelijke wijze te onderscheiden van de andere zelven. Een armoedig bestaan, want je 'zelf' hangt dan af van de mogelijkheid om je te onderscheiden.

Het 'zelf' zit dan altijd in een hokje verschanst waaruit hij dan de andere zelven bestookt en classificeert. Verbetering van het zelf leidt ook nergens toe, dat is verhuizen van het ene hokje naar het andere hokje.

Alles wat van het zelf uit gaat zal nergens toe leiden, zelfs niet de wens om bevrijdt of verlicht te worden. Dat is immers een intentie van het zelf welke zelf-versterkend is. (Nu heb ik een bepaalde user in gedachten, Marie)

Wat er nodig is, is een innerlijke morele kracht. Iets wat niet te linken is aan het zelf. Dat noem ik 'de deugd'. Deugd deugt alleen als er niets in zit wat uitgaat van de persoon die je zelf bent. Deugd wat alleen deugd om het deugen zelf.