Wat zie jij als je in de spiegel kijkt?

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Hoi Ulla, ik merk dat ik me een beetje ongemakkelijk voel bij je compliment. Laatst had je ook zo een reactie, met hartjes, wat ik warm en lief vond, maar voelde me ongemakkelijk bij, wist niet wat ik op terug te zeggen.
Het komt op mij over alsof jij graag mij wilt laten voelen dat je me mag. Het kan mogelijk zijn dat ik volledig naast zit met mijn indruk, maar ik wilde hoe dan ook mijn beleving hierbij delen.

Als ik met iemand een soort ruzie heb, of een soort conflict situatie hier op het forum, ga ik volledig in op.
Als het conflict achter de rug is, is het voor mij ook echt volledig achter de rug, en ga ik de volgende keer, als de gelegenheid zich weer voordoet, weer helemaal opnieuw aan met de persoon, alsof het een nieuw gesprek is, en een nieuw persoon voor mij.
Zeker heb ik er een beeld bij, daar ben ik nog niet los van, maar zo ver als ik kan tracht ik om een nieuwe kans te geven, en sta mezelf toe om het gesprek in zijn uniekheid te laten zijn, en mijn beelden omtrent de persoon los te laten.
Dus wat mij betreft hoef jij je niet naar mijn beeld te schikken, en als jij ongemak naar mij toe voelt, zou dat dus niets met mij te maken hebben, gezien het feit dat ik jou als iemand zie die ik niet ken, zoals de rest van de mensen hier op het forum.
Ik ken niemand hier.
Ik sta open voor ieder persoon hier voor een gesprek waaruit ik alleen maar mezelf kan ontmoeten in de ander.

Wat ik wilde zeggen, eigenlijk voel ik me een beetje ongemakkelijk bij je compliment. Mijn ongemak is de mijne uiteraard.

Alsnog bedankt voor je compliment en het hartje dat je laatst erbij voegde.

Fijne Kerstdagen Ulla, en fijne dagen het hele jaar door, en je hele leven wat mij betreft, waarom zou ik je dan eigenlijk alleen maar met Kerst Fijn wensen?

Menen iets terugzeggen is ook zoiets waar ik zelf soms tegen aanloop.
Weet niet of je het zo ook bedoelt, maar ook dat geeft mij herkenning. We menen soms dingen te moeten, en ik voel dan dat het zo makkelijk nog niet is iets een compliment of ook gewoon de herkenning ook gewoon te laten zijn. In die zin herken ik ook het ongemakkelijke gevoel, maar zoals ik je lees weer op een andere manier. Voor mijn gevoel zit dat gewoon tussen onze oren.

Wat je schreef, voelde als een soort herkenning. En mooi geschreven, treffend. Vooral je laatste zin vond ik mooi. Mits je hart open gaat komt de pijn ( die er al dan niet nog zit) mee. Zo waar. Vandaar de hartjes. Wens je ook fijne feestdagen en wat je zegt wat mij betreft geldt dat voor altijd!