De verlichte visie van Sagnaar

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Je lijkt me een verstandig mens. Daar kun je ver mee komen. Maar je kunt niet alles voor zijn. Wat ik nu zie is dat veel mensen in de problemen komen ten gevolge van de economische crisis. Dat betekent het moeten aanpassen van het leefpatroon dat men gewend is. En soms is dat nog veel drastischer: in de schulden raken, er niet meer op eigen kracht uit kunnen komen, verlies van bezit en zelfs zonder onderdak komen te zitten. De groei van mensen met financi?le problemen, schulden, is gigantisch. En het zijn niet allemaal mensen die niet verstandig genoeg zijn geweest. Het valt niet mee om in korte tijd een enorme teruggang in welvaart te moeten hanteren. En ja, daar komt veel verdriet bij kijken, teleurstelling, boosheid. Dat wordt dan veelal op een buitenwereld geprojecteerd. En dan hebben we het alleen nog maar over mensen die weten wat welvaart is, die het ooit goed hebben gehad. Wat te denken van mensen die, ook in Nederland, opgroeien in een omgeving die in veel opzichten kansarm is. Dan is het makkelijk om te radicaliseren. Een vijand is makkelijk gevonden. Zo komen mensen er toe om zichzelf (en/of anderen) op te blazen ten behoeve van een ideaal of een groter goed. En zo komen mensen er toe om op een partij voor de vrijheid te gaan stemmen.

Er is niks mis met je verstand gebruiken, analyseren. Maar het frappante is dat we dat vaak gaan doen als we een situatie willen gaan oplossen. Maar verstand deed ook mee in het ontstaan van het probleem. En dus willen we vaak het zelfde gereedschap gaan gebruiken om een probleem op te lossen, wat ook door het zelfde gereedschap is aangericht. Dat geldt overigens in gelijk mate voor intuïtie en welk ander gereedschap we ook maar denken in ons gereedschapskist te hebben. We herhalen onszelf bij voortduring, we lopen in rondjes. Totdat iemand op het punt komt om (zichzelf) wezenlijker vragen te gaan stellen.

Daarom moet je ook analyseren VOORDAT problemen zich aandienen. Omdat ik economie en geschiedenis interessant vind, (veel raakvlakken met psychologie) was de crisis voor mij geen verrassing. Ik heb me er niet alleen mentaal op kunnen instellen, maar ook preventieve maatregelen kunnen nemen.

En door het analyseren waren mijn verwachtingen ook niet zo hoog gespannen als bij mijn landgenoten. De crisis raakt mij in materieele zin ook. Maar omdat ik dat al verwacht had, ga ik er geestelijk niet erg onder gebukt. En wat de crisis betreft is mijn inschatting ook dat we het ergste nog krijgen moeten.

Ook in dit specifieke onderwerp zie je weer dat we slaaf zijn van onze verwachtingen.

Bij oudere mensen zie ik hetzelfde verschijnsel. Ze ontkennen dat ze ouder worden en dat ze hun woning misschien zouden moeten aanpassen. Ze willen de realiteit van de toekomst niet aanvaarden. Ze zijn 75 en denken dat ze eeuwig jong blijven. Ja duh!

En zo is het ook met zelfkennis. Die kan je nooit genoeg hebben omdat je niet weet wat je te wachten staat. Van anderen heb ik geleerd om niet in een trauma te blijven hangen. Toen het mijzelf overkwam had ik gereedschappen om mijzelf er van te bevrijden. Echt niet fijn hoor, een trauma. Daar is verdriet peanuts bij.

Daarom doet het niet zo ter zake wat je allemaal meemaakt in je leventje, maar doet de wijze er toe waarmee je er mee om gaat.