Afgerond?

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

Ik zag HH een keer boos worden op een jongetje van een jaar of tien.
Het kereltje had zich niet aan een van de regels gehouden die zeggen dat mannen (en dus ook jongetjes) zich alleen met ontbloot bovenlijf in de tempelhal mogen begeven. Het ventje liep, zich van geen kwaad bewust, met z'n shirt nog aan dwars door de hal heen. Van een flinke afstand brulde HH iets naar het mannetje die daarop z'n hemd uittrok. Ik observeerde de gelaatsuitdrukking van de Heilige op het moment van de uitbarsting die geen enkele emotie verraadde.
Naar aanleiding van dit incident vroeg ik me dezelfde dingen af die jij hier aan de orde stelt.
Een paar dagen later was ik in de gelegenheid om in een kleinere setting met HH te spreken. Het incident kwam niet ter sprake.
Toen de bijeenkomst voorbij was en ik als laatste de kamer verliet keek ik in de deuropening nog een keer om. HH keek naar me en ik zag in een flits de staat van geest waarin Hij verkeerde.
Ik keek naar Hem maar Hij keek niet naar mij. Hij zag mij maar bracht op geen enkele wijze een verbintenis tot stand. Alles wat Hij is of vermag bleef daar, bij Hem, volkomen en rotsvast gevestigd in Zichzelf.
Ik had een dergelijk fenomeen nooit eerder in m'n leven gezien.
Daarna ook nooit meer.

Als je hebt vastgesteld dat er niets meer van je uitgaat in kwaadheid, blijheid, verdriet, sympathie, angst of welke andere emotie ook en je stelt vast dat er geen enkele verbintenis is tussen jou en die emoties dan is er sprake van de eerste vestiging in jezelf.

Belachelijk dat een (door jouw adoratie) geschapen Holiness een jongetje van tien jaar oud afblaft voor een vormvoorschrift, voor mij is die HH een over het paard getilde autist (indien hij daarbij ook nog eens bij zo'n belachelijke uitval, c.q. (woede)uitbarsting geen enkele emotie verraad). Ik zou eens naar een inrichting gaan dan kun je je onbeperkt aan eenieders voeten werpen.