Over keerpunt en Gedegen Zelfonderzoek

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Turrio

Kijk eens goed waar je zegt: 'Niettemin ... ' ---
Dat leven als van denkbeeldigheid waarover je schrijft is toch de aanname zoals je zelf zegt.
Er kan dan toch geen sprake meer zijn van 'Niettemin' omdat dit denkbeeldig zijn is doorzien.
Doorzien is dat alles zijn denkbeeldige grond (wereld) verliest, dat er niets en niemand gehecht is aan een subject en een subjectieve beleving.

Er kan niets anders uit doorzien volgen dan 'doorpakken' tot aan het weten 'dat het er niet meer toe doet' of er leven is of niet .
Het bestaan kan niet bevestigd noch ontkend worden omdat het weten van bestaan er niet toe doet, los is, niet gehecht is aan 'Wat is', niet gehecht is aan onveranderlijke openheid.

Denkbeeldigheid is waaraan ego gehecht is. Deze denkbeeldigheid kan niet als een kledingstuk afgelegd worden als blijkt dat er vervolgens 'niets' of 'niemand' is. Ook dat zou een terugkoppeling zijn naar ego.
Doorzien is zich onthechten van zien, is zichtloos zijn als 'Wat Is', is zonder zicht beschikbaar zijn.

Beste Tuur, laten we het er maar op houden dat jij een andere taal spreekt dat ik. Naar mijn idee ben je bezig op alle slakken zout te leggen en een rommeltje aan het maken bent van wat ik tracht te zeggen.

Het woordje "niettemin" is een tussenwoordje naar de volgende zin. Buiten alle denkbeeldigheid, lege vlak, of hoe je het ook wilt noemen, dat maakt mij namelijk geen flaus aus, zijn jij en ik kennelijk in staat woorden met elkaar uit te wisselen. Tuurlijk, gezien vanuit het absolute zijn ze nooit geboren of gestorven, en hebben jij en ik nooit bestaan. So what? Zowel jij als ik schrijven hier en dus is er kennelijk nog iets dat opgelost dient te worden. En aangezien dat kennelijk zo is kun je eindeloos ouwehoeren over het absolute of wat, moet je overigens gewoon doen hoor als dat jou past, mijn ding is het niet, want m.i. het brengt je dat nergens.

Zoals ik je overigens lees, lijk je mij nog niet verder gekomen te zijn dan een tussenstation. Van daaruit kan ik dat doorpakken waar je het steeds over heb wel begrijpen. Dat doorpakken slaat dan m.i. enkel en alleen op je zelf en kan ik niet anders concluderen dan dat je zelf nog zoekende bent. Mij is het overigens duidelijk dat het de hele schepping e.d. er niet toe doet ect.

Ik had het overigens over ego als kledingstuk. Kledingstuk = ego en omgekeerd. Beiden zijn m.i denkbeeldig/illusie.