Wat bent jij?

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door katerie

Er is maar één manier om aan de drie gzoz aanreikers van dit forum te ontsnappen. Ons hier niet meer laten zien!
Dit forum is hun tempel, die betreden geeft hun het recht net als Jehova getuigen steeds opnieuw uit te wijden over en aanprijzen van hun onvolprezen gedegen zelfondersoek in de onderbroek.

email maar aan mij als je nog wat over wilt delen, dan kunnen de drie gzoz-pipo's van dit forum er zich niet meer moeien. Ik vind het heel fijn om lezen hoe je door zijn 6-stappen gaat.
Heb hem intussen al rond gemailt, en er zijn nog mensen die hem oprecht, schokkend, ontnuchterend en vooral confronterend vinden. Dat is pas gzoz waar een mens wat aan heeft. Daarmee zijn er ook 200 personen aanwijzing bij zijn interactieve lezingen
.
Als er een tij moet gekeerd worden zoals Laurens vind, dat zal het door mensen als Diederik Wolsak zijn en niet door het oneindige gzoz gepreek en geneuzel op dit forum door de drie gzoz-Jehova's!
En dit aan nog slechts 2 personen gericht...
Zonder jou en mij zijn ze werkloos!

Ik zie het eerder als een irritante maar een
welkome- weerstand die ze aanbieden. Het mooie vind ik vooral als ik het als geroezemoes ervaar, zonder dat er iets mij raakt.
Een uitdaging voor mij om juist hier op het forum te schrijven, en mezelf als welkom en waardevol te ervaren.
Precies zoals het is eigenlijk...
Ik vind juist waardevol om hier te schrijven omdat ik oprecht met waarheidsvinding begaan ben.
Wie weet, ooit leest hier imand, die zelf ook al jaren oprecht deze stroeve weg bewandeld, en ervaart het forum, zoals ik ook doe, als een klankbord.
Ik blijf delen, en wat men erover denkt, is het mijn zorg niet..

Stap twee glipt steeds weg.
Vandaag heb ik getracht om werkelijk zo te zien, dat het om mij gaat..(It's al about you)maar het gaat echt stroef.
Direct leg ik de 'schuld' bij de ander. Het duurt ook een paar tellen tot dat ik weer bij mezelf te rade ga.
Ik aanschouw het vervolgens met een blik naar binnen, maar de irritatie blijft kleven, en ik zie dat ik de schuld aan de ander blijf geven.
Rationeel kan ik wel bedenken dat er geen 'schuld' is, en dat de essentie onkreukbaar/ onraakbaar is, maar gevoelsmatig dringt dat niet door..
In gezelschap is het een super straffe oefening, en ik slaag er maar niet in.
Blijven oefenen.