Het onpersoonlijke leven

[Iona]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Wat ik nu in een boek waardeer kan zijn dat ik door een zin verstilt raak, dat het inspireert om er anders naar te kijken, en vervolgens een soort van ruimtelijkheid ervaar. Alsof het kader verdwijnt. (controledrang).

Mooi!

Het komt nog voor dat ik beroerd raak, maar soms is het een zinnetje, en niet een hele boek.
Ik heb in de laatste jaren niet echt meer een favo..

Herkenbaar!

Ik lees nu en dan wat, of luister ik naar een YouTube filmpje, maar er zijn er geen personen die mij voor lange tijd bij blijven.

Ook herkenbaar. Toch nu is het ff ander met het boek van Jeff evenals het boekje Een open pad momenteel wel mijn belangstelling mijn belangstelling heeft. Er wordt in beide boeken gesproken ten opzichte van directe ervaringen.

Uiteindelijk heeft ieder mens zijn te verlopen proces, zijn eigen verhaal, en een eigen toneelstuk uit te voeren hier op aarde, dus wil ik/kan ik ook niet te lang degene als voorbeeld zien, want het toneelstuk wordt snel zichtbaar.

Dat gold ook voor mij totdat zich alles even flink door elkaar geschud werd. Deze twee boeken waren me zeer welkom ter verdere inspiratie tot verdiept non-duaal bewustzijn.

Vroeger had ik bv. bij J. Krishnamurti. Ik deed over een hoofdstuk lezen net zo lang over als ik nu met het boek van Jeff deed. Ieder zin ervoer ik als doordrongen door mysterie en uitnodigende dieptes, ik kon er met mijn denken niet bij, en toch was er iets wat met mijn diepste resoneerde ..

Ook herkenbaar.

Nu is voor mij 'de stilte in mezelf 'het antwoord, juist geen beroering. Daar waar ik extase en diepe smart van elkaar niet meer kan onderscheiden, in mezelf, is mijn favo boek.oh ja, en naar de lucht kijken, ieder dag 20 min. tot dat mijn kader helemaal weg valt...

Mooi.