Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Fer
Ach ja die menselijke verliefdheid, chemicaliën en hormonen in het lichaam geven een bepaald gevoel en de stem in het hoofd zegt "ik ben verliefd". Als de chemie is uitgewerkt en de een zegt niet meer wat de ander wil horen dan komt er vroeg of laat een einde aan.
Inderdaad praten vind plaats op het relatieve vlak, daar waar jij, ik en de rest van elkaar gescheiden zijn, wereld van concepten. Wereld waar diamant duurder is dan glas. Verder geen probleem in het dagelijks leven als je het maar realiseert mijns inziens. Misschien komt daar de uitspraak spreken is zilver en zwijgen is goud vandaan.
Wat ik zelf zie is als ik zwijg en ook de geest zwijgt er vanzelf een verschuiving plaatsvindt naar die zijns toestand, nonduaal bewustzijn, hoe je het ook wil noemen. Verder heb ik het idee, ondanks dat je vaak hoort dat wij bewustzijn zijn, dit niet juist is. Ik denk dat bewustzijn ook overstegen dient te worden. Bewustzijn is niet wat ik ben. Ik en de rest van het universum komen op in bewustzijn maar het is niet wat ik ben. Hoe denk jij hierover?
Er komt nu een zinnetje op uit het onpersoonlijk leven : Be still and know I am God.
Dus dat ga ik nu maar even doen, stil zijn.
gr,
ferry
|
Ik denk inderdaad dat het Zijn het bewustzijn overstijgt... Het bewustzijn is nog altijd een zoeken, een verder doordringen, een menselijk middel om de weg te gaan...
Maar dat allemaal valt op een dag van je af... je bent... en alles is goed zoals het is...
Ik weet niet of ik het al verteld heb; maar een jaar geleden hebben ze kanker bij mij vastgesteld (geen medelijden want het is geen dodelijke kanker, maar dat wist ik op het eerste moment niet)...
Waarom ik dit vertel??? Omdat op dat moment ik wist dat alles goed was zoals het was... zou ik sterven, waarom niet... dat is toch het lot van alle mensen... Alles is goed zoals het is, die zekerheid en meer valt er niet te zeggen...