Vagebond

[kabu]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Zo is dat, en gaat dus niet gebeuren die ander, niet als het aan mij ligt, en dat ligt aan mij...

Er zijn zo van die dagen en nachten wanneer ik in de archieven van François duik dat ik maar blijf doorlezen. Bij wat ik allemaal lees nu van 10 jaar en ouder, knik ik steeds instemmend met: "Ja, Cois, nu is het allemaal tot leven gekomen en belichaamd, 10 jaar geleden begreep ik het, maar er zat er nog 'éne' (ego) voor".
Zoals dit weer...

Francois: gij voelt het lijden van de wereld, en dat betekend: dat wanneer gij het lijden van de mensen, of van de wereld kunt waarnemen, dat ge contact hebt met uw eigen levens fundamenten. Dat fundament heeft contact met het collectieve.
Dus gij weent heel veel. Als gij weent, weent ge voor het leed van de anderen, dat is niet alleen dat ge weent voor uw eigen leed.
Maar het kan ook zijn, het is heel schoon, een vorm van liefde dat ge weent voor het lijden van de andere.
Maar ge moet opletten dat ge uw eigen daar niet in vergeet. Ge moet ook is kunnen wenen voor uw eigen. In die bevadering dat ge doet naar mensen kan het zijn dat ge uw innerlijk kind vergeet, of overslaat.
Ge kunt met zoveel lijden omgaan - dat te maken heeft met de andere - dat ge zonder dat ge het weet, uw eigen innerlijk kind vergeet. Dat denk ik: 'Maak dat alle kinderen op de wereld gelukkig zijn, echt allemaal, ook die éne in uzelf.
Durft dan ook voor die te lachen, maar durft ook is voor die te wenen, want die heeft aandacht nodig in dat wenen.

kabu: Dus het is OK om via anderen bij je eigen verdriet te komen, maar omarm je eigen innerlijk kind ook.

Francois: Het is goed dat ge daar uw les in leert, maar nadien moet je terug in uzelf keren, kan je niet blijven mee het kruis dragen van de anderen, want dan sta je te dicht bij de anderen. Dan draag je alleen maar de pijn van hun kruis, dan ben je dicht bij hun kruis, maar niet bij die mens. Wil je bij mensen zijn, dan moet je van mensen afstand nemen.

kabu: Dat haal ik al twintig jaar voor de geest. sinds je dat in het begin tegen me zei: 'Wil je bij mensen zijn, dan moet je van mensen afstand nemen.' Maar dat is een grote les die maar langzaam doordringt.

Francois: Ja, en we hebben gedacht dat wanneer we zo liefdevol zijn, dat dat ook een bewijs is dat we die liefde vertegenwoordigen. Dat is juist, we vertegenwoordigen die liefde, maar als je dat niet belichaamd hebt dan is dat alleen maar een talent dat je weggeeft aan anderen, maar waar je zelf in feite in uw leven niet van kunt genieten en dan speel je de vader...

Wat is het leven simpel Nu.