Vagebond

[kabu]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Soms is het maar goed wanneer we ons verstand niet de regels laten bepalen want hoe goed dat je gegaan bent en het gedaan hebt hoe je het gedaan hebt. Ik ben er stil van, want dat is wat het is hé we moeten allemaal zelf de keuzes maken ongeacht en we moeten allemaal zelf door die deur...

'k heb nog wat gevonden uit de oude doos!
Half jaar nadat ik het uitgemaakt had zat ik nog met enorme schuldgevoelens. Nu moet ik daar allemaal om lachen. Iedereen mag meelachen over hoe naïef ik toen was...

kabu: De voorbije zes maanden was ik nog dikwijls kwaad op mezelf. Twijfel gedachten gingen dan door me heen dat ik haar misschien nog een kans had moeten geven na de laatste zondag dat ze hier was, maar ze hing me zo de keel uit nadat ze voor de zoveelste keer bezeten weer opmerkte een andere man te willen verleiden. Deze keer was het een vriend van mij. Zij met een duivels genot op haar gezicht: "Ik ga het niet doen hoor, maar ik zou hem wel is willen gaan verleiden'.
Ik Wist niet meer waar ik het had. Voelde me koud van binnen worden.

Cois: En dan verschiet jij ervan dat dà t je keel uithangt

kabu: We gingen iets eten daarna in het dorp en ik zei dat het gedaan was tussen ons.
'Waarom dan toch, ik wil u niet kwijt en gij mij niet, waarom wil je dan een eind aan onze relatie maken?
Leg het me uit, ik versta dat niet.' Vroeg ze.
Ik vond geen energie meer om nog een poging te doen het uit te leggen wat het mij onmogelijk maakte nog bij haar te blijven. Ik had het al zo dikwijls geprobeerd. Zonder resultaat.
De Dag erop belde ze me dan met de wens nog verder te oefenen in beminnen zoals we in onze vier-daagse City-trip gedaan hebben.

Cois: Kijk is. Ah ja, pas op, er is nog veel in dà t te oefenen. Daar kom je nooit meer uit. Dat is oefenen voor er altijd in te blijven.

kabu: Ja maar, dat oefenen dat zij bedoelde, was in het beminnen zoals we in vier-daagse City-trip gedaan hadden hé.

Cois: jaja, weet ik. Ik had het over 'oefenen' in mannen verleiden. Deze keer is het die vriend van je, morgen een ander, overmorgen weer een ander. En jij moest dat maar aanhoren.
Als ze daar blijft in 'oefenen' komt ze daar nooit meer uit. Haar vraag om met jou nog is te oefenen in beminnen - zoals zo wonderlijk was in jullie city-trip - was de 'carte blanche' die ze vroeg om in het salon binnen te mogen.

kabu: Om bij mij te kunnen blijven bedoel je. Om terug binnen te mogen.

Cois: Ja. Dan had ze begrepen: "hoe kan ik hem houden?', dan moet ik hem dat beeld laten zien van ginder en dan mag ik terug binnen."
ai ai ai, meisje toch

kabu: De intelligentie van de macht.

Cois. Ja echt. Pas op hé. Die is zo intelligent hé. Die heeft zoveel verschillende persona. Enorm. Die heeft zo veel verschillende persona, dat een gezonde intelligentie niet hoort te hebben. Een gezonde intelligentie heeft maar één aangezicht. Een gezonde intelligentie moet geen duizenden aangezichten hebben.

kabu: Je duiding neemt weer een stuk van mij schuldgevoel weg. Gedachten als: 'kabu, je hebt het te snel afgemaakt', 'je had haar nog even de kans moeten geven'.

Cois: Nee, die kans dat je haar had gegeven, had gewoonweg, een proberen geweest om haar 'gebouw' in stand te houden en jouw 'gebouw' verder te laten afbreken. De kansen die jij haar geeft die kan ze alleen maar benutten voor haar eigenbelang, waar dat ze nog mee worstelt. Dus dat is haar geen kans geven. Dat is haar bevredigen.

Snap je? Dat klinkt raar maar zo is dat. Ge hebt alle kansen gegeven. Ge hebt haar carte blanche gegeven. Zie is dan hoe diep die schuldgevoelens er zitten bij jou. Je zou jezelf nog als stout zijnde willen straffen. Aan een kruis nagelen. Je inzicht vertelde dat het genoeg was. Je hebt haar genoeg kansen en cadeau's gegeven. Geen cadeau's meer nu. Klinkt raar wat ik nu ga zeggen, maar: no mercy, geen genade meer.