maries gedachtenwereld

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Het gekke is Marie dat ik de redeneringen in het boek simpel kan volgen en die mij duidelijk maken hoe de vork aan de steel zit met dat 'ik'. Ik denk hé hier heeft Marie ook wat aan, nu kan het zich ook aan haar openbaren. Maar er kan kennelijk niks plaats maken voor iets anders.

En dan krijg je bovenstaand onwrikbaar standpunt van Marie weer terug en dan vraag ik me af waarom ik nog aan Marie denk wanneer er iets omtrent het 'ik' wordt uitgelegd. Marie weet het al en kan niemand daarmee overtuigen en is zelf evenmin te overtuigen.

Laurens, wat jij zegt, spreek ik toch niet tegen... Het 'ik' waar wij het nier over hebben is niet het dagelijkse 'ik' waarmee wij leven... het is niet mijn naam, niet mijn geslacht, niet mijn benen, niet ....
We kunnen zelfs verder gaan en stellen dat het zelfs niet mijn gevoelens, niet mijn gedachten, niet mijn diepste geheimen zou zijn...
We kunnen zelfs zover gaan en stellen dat alles wat ik met mijn 'ik' zou kunnen aanrijken; 'ik' niet is...

Maar Laurens dat is iets wat je met alles op aarde kunt doen, ideeën, geloof, manipulaties, overtuigingen... De zon, de maan... Heel dat geschrijf hier op het podium waar ik niet meer de moed voor heb om het nog te lezen... Niet dat ik het beschouw als niet belangrijk, maar omdat ik weet dat het niets meer van doen heeft met 'het wonder, het inzicht, de kern van wat is'.

In wezen, bestaat dat allemaal niet... In wezen bestaat alleen niets, of beter gezegd alleen maar de ongrijpbare, flinterdunne grens tussen 'niets' en 'iets'...

En nogmaals, Laurens, het wonder zit niet in het grote... het wonder van het 'zijn' zit in het minieme, in de grens van het niets...

Onderschat dat niet... Welke is de grootste kracht die de mensheid, voor zover wij weten, tot nu toe al in leven hebben kunnen roepen???
De nucleaire atoombom... door manipulatie van de allerkleinste deeltjes...

Dus Laurens, als alles 'niets' is... denk je dan niet dat het ontleden van mijn 'ik' de gemakkelijkste weg is om er toch te komen...?