Mihaela's arena

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

In mijn gedachten en gevoelens meen ik begaan te zijn met de wereld, met de medemens.
In mijn daden doet ik weinig tot niets om het leed te verzachten van de medemens.
Ik doe nu wel al een jaar een ondersteunende activiteit, met vrouwen uit andere landen, maar het geeft mij ook veel voldoening, en het kost me geen moeite, ook al besteed ik ontzettend veel uren in voorbereidingen en zo.. De vraag is: Doe ik dat werkelijk voor hun, of voor mezelf?
Het is wel fijn om hun groei te zien, en ik kan zeggen: ik help! Maar hoeveel krijgt mijn ego? Is het echt onvoorwaardelijk?

Ik denk dat het pas echt onvoorwaardelijke liefde van jouw kant is als die vrouwen het ontzettend naar hun zin hebben bij jou en jij enorm moet afzien en iedere keer al je weerstand moet overwinnen en je tot het uiterste moet inspannen als een martelares ....