'Wat is' en de mentale realisatie

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Klopt.
Waarheid is geen opposant van iets, noch van leugen, noch van niet-waarheid.

Juist, een beleving is nooit Waarheid, daarom wordt een beleving, een ervaring juist niet meer voor Waarheid gehouden, de doener, die wat het voor Waarheid zou kunnen nemen inclusief. Het gaat er dan juist om de ik-beleving, te houden voor wat het is: een beleving, geen Waarheid.

Waarheid staat buiten een (iedere) discussie.
Waarheid IS, ergo laat Waarheid dan ook (ongemoeid) ZIJN.

Zijnde in de echte Waarheid is ook nog een opposant, nl. t.o.v. die niet echte waarheid. In Waarheid is er geen enkele tegenstelling, ook niet tussen ik en de eventuele anderen. Elk zulk een tegenstelling is beleving. Zo'n beleving voor Waarheid houden is juist het niet in Waarheid, maar in beleving zijn. Zo'n beleving is daarom niet waardeloos, binnen de beleving is het van waarde om een ik-beleving op zijn wel beleving maar geen Waarheid op zich te wijzen, maar dit dan inclusief die beleving van die wat wijst. Als deze uit deze verwijzing gehouden worden, krijg je beleving die zichzelf bevestigd door anderen hun beleving als onwaarheid te zien en de eigen beleving als Waarheid. Uit die opdeling van Waarheid kan gebleven worden door niets uit te sluiten uit de verwijzing. Daarom zeg ik, het is absurd te 'doen' alsof er geen zelf is, terwijl je andere zelven zit aan te wijzen. Er kan maar gewezen worden middels een zelf. Dit zelf hoeft niet te verdwijnen, want dan is er ook geen forum-beleving niet meer en geen reageren, dan is er ook geen verwijzen meer. Maar het is echt zo op en top absurd om de overtuiging te hebben en uit te dragen dat het niet-zelf is dat zelf bij een ander aanwijst. Dat het niet-zelf is dat behulpzaam is aan zelf, dat het Waarheid is dat hier aan het schrijven is.

Waarheid IS, oftewel daarmee is alles al gezegd. Het is dat ik genoodzaakt werd uitleg te geven dat er verschil is tussen Waarheid en een subjectief beleefde waarheid. Dat Waarheid IS, zich niet leent voor discussie zegt op zichzelf al voldoende wat er onder moet worden verstaan.

Wat verdwijnt is ego-werking, zelf-gerichtheid, niet het zich nu en dan voordien van een zelf. Wat verdwijnt is 'ego' als verzamelnaam van de werking die draait rond het in stand houden, verdedigen en niet willen zien van dit zelf als iets dat zich in de ervaring voor doet maar geen Waarheid is op zich. Dit ego kan verdwijnen, niet echt zozeer door hard te werken het weg te nemen, maar door te Realiseren dat het geen Waarheid is.

Laat Waarheid ZIJN (alsof je daarin een keus zou hebben).