Habbuthabnot

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

Ik heb verschillende malen gesuggereerd niet meer een eigen taaltje te hanteren maar gewoon alledaags taalgebruik met woorden en begrippen die iedereen verstaat naar zijn gangbare betekenis.
Dat zou een hoop schelen.
En dan ook dat gedram over gedegen zelfonderzoek schrappen.
Gedegen?! Egwaar?
Wat betekent dat nou eigenlijk?
En dan de content van dat zelf onderzoek. Men propageert de content van de gedachten te onderzoeken waarbij onmiddellijk wordt vastgesteld dat je deze gedachten niet bent. Tja, wat een ontdekking!

Maar dan gaat de term zelfonderzoek ook niet meer op. Je onderzoekt immers iets waarvan je zelf reeds hebt vastgesteld dat je het niet bent?

Interessant kwestie. Het ontstaan van het gebruik van de term 'gedegen zelfonderzoek' heb ik gemist. Ik ben een flinke tijd niet op het forum geweest. Maar wat ik er van begrijp is het ontstaan om de verschillende invullingen van het begrip 'zelfonderzoek' van elkaar te onderscheiden.

Waar je naar wijst (en terecht) is een enorme makke, die mi. inherent is aan het hele fenomeen neo-adviata. Daarin worden conclusies van onderzoek geaccepteerd (geloofd, aangenomen) zonder dat het onderzoek dat tot die conclusie zou kunnen leiden is gedaan. Dan krijg je dus het onbenullige geroeptoeter als 'er is niemand (die ...)' of 'ik ben niet mijn gedachten'. Het is een aangenomen geloof zonder (gedegen) zelfonderzoek.