Voorbij de spiegel

[marie]

Men heeft gezegd dat God de wereld heeft geschapen om zichzelf te kunnen zien, te kunnen waarnemen...

Robinson Crusoë op zijn verlaten eiland zou gek geworden zijn moest hij daar in eenzaamheid zijn gebleven, want de mens heeft andere mensen nodig om zichzelf te kunnen waarnemen, om zichzelf te kunnen zijn...

Niets nieuw onder de zon zullen jullie zeggen... Iedereen weet dat...

Maar wat wel nieuw onder de zon is, is hier komen beweren dat het het eigen van het 'ik', het zelf, is om zich te spiegelen in de anderen... en het te doen voorkomen alsof het om achtergebleven mensen gaat die in hun eigen 'ik', hun eigen 'zelf' zijn blijven steken en verlopen lopen... Terwijl het het eigen van de schepping tout court is...

Veel erger is dan nog om te komen beweren dat wij dat 'ik', dat 'zelf' achter ons moeten laten om zo verder te kunnen doorstoten naar een 'algemene waarheid' die dat 'ik', dat 'zelf' zou overstijgen...
En waarom is dat erger??? Hewel omdat men zo het enige dat wij hebben om tot die overstijgende waarheid te kunnen komen, nl. het 'ik', het 'zelf' in de kiem smoren en bij het afval wegzetten...

Om over het verdwazen van de mensen te spreken... Het eigen van de mens, misschien zelfs het eigen van de schepping afdoen als een dwaas gevolg van onze 'vermeende' eigenheid, terwijl het waarschijnlijk eerder onze eigenheid is dat een gevolg is en niet omgekeerd...

Maar ja, als men zijn verstand verheven heeft tot zijn meester, in plaats van het te gebruiken waarvoor het dient, nl. een enorm goed evolutionair bijkomend hulpmiddel...

De spiegel voorbij... Ik heb het ervaren...