Dorje en Nisargadatta

Het volgende gesprokene van Nisargadatta werd aangehaald door Dorje

Oorspronkelijk geplaatst door Nisargadatta

Watch yourself closely and you will see that whatever be the content of consciousness, the witnessing of it does not depend on the content. Awareness is itself and does not change with the event. The event may be pleasant or unpleasant, minor or important, awareness is the same. Take note of the peculiar nature of pure awareness, its natural self-identity, without the least trace of self-consciousness, and go to the root of it and you will soon realize that awareness is your true nature, and nothing you may be aware of, you can call your own. When the content is viewed without likes and dislikes, the consciousness of it is awareness. But still there is a difference between awareness as reflected in consciousness and pure awareness beyond consciousness. Reflected awareness, the sense "I am aware" is the witness, while pure awareness is the essence of reality. Reflection of the sun in a drop of water is a reflection of the sun, no doubt, but not the sun itself. Between awareness reflected in consciousness as the witness and pure awareness there is a gap, which the mind cannot cross.

Zijn vertaling is:

Oorspronkelijk geplaatst door vertaling Dorje

Onderzoek jezelf van dichtbij en je zult zien dat wat de inhoud van bewustzijn ook is, het getuige zijn ervan niet afhangt van de inhoud. Gewaarzijn is zichzelf en verandert niet met de gebeurtenis. De gebeurtenis kan aangenaam of onaangenaam zijn, klein of belangrijk, gewaarzijn is hetzelfde. Neem nota van de eigenaardige aard van puur gewaarzijn, zijn natuurlijke zelfidentiteit, zonder het minste spoor van zelfbewustzijn, en ga naar de wortel ervan en je zult snel beseffen dat gewaarzijn je ware aard is, en niets waarvan je je bewust bent 'mijn' kan noemen. Wanneer de inhoud wordt bekeken zonder voorkeuren en antipathieën, is het bewustzijn ervan gewaarzijn. Maar toch is er een verschil tussen gewaarzijn als een weerspiegeling in bewustzijn en puur gewaarzijn voorbij het bewustzijn. Gereflecteerd gewaarzijn, het gevoel "ik ben gewaar" is de getuige, terwijl puur gewaarzijn de essentie van de werkelijkheid is.Weerspiegeling van de zon in een druppel water is ongetwijfeld een weerspiegeling van de zon, maar niet de zon zelf. Tussen gewaarzijn weerspiegeld in het bewustzijn als de getuige en puur gewaarzijn is er een kloof die de geest niet kan overbruggen.

Mijn vertaling:

Oorspronkelijk geplaatst door vertaling Laurens

Neem je zelf nauwgezet waar en je zult zien dat wat de inhoud van bewustzijn ook is de waarneming niet afhankelijk is van de inhoud. Gewaarzijn bestaat op zichzelf en verandert niet bij de gebeurtenis. De gebeurtenis kan plezierig of onplezierig zijn, onbenullig of belangrijk, gewaarzijn blijft onveranderlijk. Merk de bijzondere aard van gewaarzijn op. Zijn vanzelfsprekende eigenheid zonder het geringste spoor van een zelf bewustzijn, en vervolg dat gewaarzijn naar zijn oorsprong en je zult weldra beseffen dat gewaarzijn je ware natuur is, en niet iets dat jou toebehoort (geen zelf bewust zijn). Wanneer de inhoud is gezien zonder voor- of afkeur is zijn aard gewaarzijn. Maar toch is er nog verschil tussen gewaarzijn zoals zich dat voordoet in bewustzijn en gewaarzijn buiten dat bewustzijn. Gewaarzijn zoals het zich voordoet in bewustzijn als 'ik ben mij bewust' is iets dat de waarnemer nog in denkbeeldigheid vast stelt terwijl puur gewaarzijn meer feitelijk van aard is. Reflectie van het zonlicht in water is zonder enige twijfel de reflectie van zonlicht in water maar niet de zon zelf. Tussen gewaarzijn als waarneming van reflectie in bewustzijn en het rechtstreekse gewaar zijn gaapt een kloof die het denken niet kan overbruggen.

Dorje zou Dorje niet zijn wanneer hij niet zou blijven hangen in de zinsnede 'and nothing you may be aware of, you can call your own' dus datgene wat hij alsmaar ziet gebeuren in iedere omschrijvingen, het 'mijn' claimen door een 'ik'.

Ik heb mijn vertaling daarom aangepast zodat het niet expliciet tot uitdrukking komt. De gehele teneur van het verhaal draait er mijns inziens weer om dat gewaarzijn niet zijn ware aard kan tonen wanneer iets dat behept is met 'ik' of 'dat het middelpunt denkt te zijn' daarbij betrokken is. Ik is altijd belast met een lading die overal het zicht op ontneemt.