Dit zegt God van zichzelf in een ongewoon gesprek met God.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Nochtans zat het enige tijd geleden vrij snor met die compartitie tussen Bassie schaduw en Laurens schaduw. Tot één of andere uitspraak van Laurens schaduw in het verkeerde keelgat schoot en er een heus schaduwgevecht op gang kwam en in stand blijft door het voortdurend blijven voeden er van. Waarop Guido schaduw maar al te graag op aansluit, elke schaduw die zich maar opwerpt tegen Laurens schaduw, was het nu de schaduw van ons krols katertje, of van de twee dames die elkaar rauw lustten, of van Dorje, of van Bassie... alle schaduwen zijn goed als ze maar van pas komen voor het dan heersende schaduwgevecht.

De nadruk komt hier volledig mee te liggen op de schaduwen en om het gevecht over de kwaliteit van die schaduwen: egoloos, zelf-loos, onderweg of aangekomen, met talent of zonder talent, met of zonder zelfbeeld. Er worden hier nogal wat woorden in geïnvesteerd terwijl gezien blijft dat geen enkele schaduw beter, egolozer, zelflozer, talentvoller is dan de andere, maar gewoon is wat het is: maar een schaduw, niet waard om er om te vechten, enkel te bezien voor wat het maar is.

Het is mij toch wat. Zo af en toe zit er eens een pareltje tussen, zoals "het willen hulpverlenen schept de hulpvrager", maar door een voorbij gaan aan het zien van dat het gehakketak de schaduwen schept, raakt zoiets steeds weer overschaduwd.

Over opvattingen kun je van mening verschillen en om redenen dat meningen er niet toe doen heeft discussiëren geen enkele zin. Waarheid wil gekend zijn en laat glimpen van her'kenning (opnieuw kennen of terug kennen) zien. Eenmaal op dat terrein bewogen wordt Waarheid vinden je leidraad en niet iets wat individuen elkaar onderling, doorgaans eindeloos, te zeggen hebben. Het is dus zaak Waarheid te leren kennen door al lezende gaandeweg meer daarvan te leren her'kennen.