Perfect 'onbewogen.

[Guido]

Perfect onbewogen kan alleen een bevinding zijn van wat alreeds 'bewogen is..
'Ik ben, is een positioneren van wat nog bewegelijk is, de bevinding van een 'innerlijke' houding/verhouding t.o.v.. subjectieve mogelijkheden, 'ik ben, is eigenlijk een ''pas op de plaats'', vanwaar 'ik van alles kan aangaan..
Dat wat ik dan aan kan gaan is niets anders dan herinnering, geheugen en verbeelding, kortom het 'maken' van verhaal en belangen die 'mij' actualiseren, en 'mij een werkelijkheid geven in doen en laten. Dat werkt allemaal naar behoren in een sociale wereld van communicatie, handelingen en gedrag.

Die subjectief gecentreerde beleving 'ik, heeft op zich geen enkele werkelijkheid, want wat is er nog werkelijk aan geheugen, herinnering en verbeelding?.. niets.
Waar we dan op uit komen is dat 'ik als 'mijzelf zo werkelijk voelt, en wat ik voel daar 'krijg' ik gedachten en voorstellingen over, wat op hun beurt weer de gevoelens bij 'mij ondersteund. De gevoelens (Het gevoel) zijn voor mij werkelijker dan de gedachten die ik er aan ondervind, althans dat lijkt zo, want als ik mij positioneer in 'ik ben' dan beginnen 'mijn' gevoelens pas wanneer ik gedachten en voorstellingen actualiseer uit.. geheugen, herinnering en verbeelding. M.a.w., niets geeft continu een werkelijkheid aan alle 'iets waar ik op reageer, terwijl dus alle 'iets waarvan ik meen dat het bestaat, ook alleen maar verzinsels zijn uit.. niets.

Dus, mijn gevoelens en gedachten vertekenen en camoufleren feitelijk datgeen wat ik kan 'zien, en dat is ''NIKS. Waar ik niet kan 'zien, daar is heel mijn hebben en houden overgeleverd aan.. 'kijken'.
Zintuigelijk kan ik ook alleen maar 'kijken' en niets 'zien, die ervaring is vervlochten met mijn 'ik beleving, wat maakt dat alles wat ik subjectief in 'mijzelf' kan bekijken wil behoeden, beschermen, veilig wil stellen, krachtig wil laten zijn, bepalend, winnend, aanpassend, heersend, overlevend etc etc wil laten zijn..

Dat 'ik is een schijn werkelijkheid, wat de natuurlijke efficiëntie van gewaarzijn ondermijnt.
Als duidelijk en helder is dat 'ik geen werkelijkheid heeft, dan valt alle roermoer weg, niet voor een 'ik, (Centrerende subjectiviteit, want actualisatie blijft) maar voor de beleving (Het gevoel) een 'ik of 'ik te zijn.
Waar niemand is, kun je spreken van perfect 'onbewogen.