De pedalen even helemaal kwijt geraakt?

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Ik vind de bezwaren tegen guru-schap hier bijzonder. Als we ABN willen leren, viool leren spelen of de laatste management vaardigheden ons eigen willen maken gaan we naar een leraar. Maar bij het belangrijkste dat ons in het leven te doen staat, zelfonderzoek, zijn er bezwaren tegen een guru (=leraar). Opmerkelijk en verrassend.

De mijne ben ik 'bij toeval' tegen gekomen, in de '80 er jaren in Amsterdam. Ik was er niet naar op zoek en dat dit het was, was direct helder. Zo niet, dan had de zoektocht zich voortgezet. Zodra trouwens de leerling - leraar relatie is voltooid, om dat helder is wat helder moest worden, dan is die L-L relatie over. Het is slechts de dankbaarheid die blijft.

Ik heb ook een leraar gehad, twee zelfs.
Nooit heeft er één ervan van mij verwacht dat ik mij tot hem zou overgeven.
Kritiek werd ten zeerste gewaardeerd.
Dat scherpt het onderzoek enkel aan dan dat het het contraproductief ervoor zou zijn.

Daar en alleen daar gaat het om Rob.

Het is wel zo dat opgaan in verschijnselen door zo'n leraar best voorkomen wordt, en dat gaat niet als je er met rancunes tegenover staat. Dus dat laatste is wel degelijk contraproductief.

Maar dan nog, als dat zo is, dan heeft het geen zin dat zo'n leraar die rancunes gaat afdoen als ego-weerstand die hij te boven moet komen door al die gevoelens opzij te zetten en gewoon te luisteren naar wat de leraar te vertellen heeft. Dan springt de relatie gewoon af, en gaat ieder zijn kant weer uit. Einde verhaal.

En als zo iemand in de zaal blijft jengelen, en sereuze zoekers en onderzoekers blijft storen, dan ben ik er volledig mee akkoord dat de leraar die iemand gewoon buiten zet. Ook weer einde verhaal.

Het is en blijft een feit dat elke leraar zijn karakter blijft hebben, bij de ene zal dat de zachte heler zijn, bij de ander zal het een snerende autoritaire manier van doen zijn, voor elk wat wils. Maar dat karakter tot "de weg" maken, daar knelt het schoentje.