We zeggen dat 'we er zijn'

Er zijn er die zeggen er te zijn en onderwijl blijven ze verder zoeken. Ze blijven maar grasduinen en kijken welke auteur Osho, Marahaj, Balsekar, Smit, Keers, Mooji, Tolle, Parsons, Renz en vele vele anderen (zonder iemand tekort te willen doen ) het best aansluiten bij de eigen opvatting.

Ze stellen Youtube filmpjes voor te gaan zien, bepaalde boeken te gaan lezen en citeren de meest aansprekende teksten van de gewaardeerde auteurs. Vertellen hoeveel ze hebben gehad door aan de voeten te gaan zitten van een spiritueel leraar. Schotelen elkaar plaatjes voor van sympathiek uitziende mannen die zich op kinderlijke wijze verkneukelen. Het idee niks te hoeven doen dan wat te lezen en filmpjes te kijken en aanhoren dat je alleen maar hoeft te zijn is natuurlijk de favoriet.

Onderwijl realiseren ze zich niet dat niks doen ook geen verschuiving van het toneel teweeg brengt. Als je niks aan je opvattingen wilt veranderen en bij je oorspronkelijke gedachten wilt blijven is het natuurlijk prima dat je je daarmee inlaat. Je bent er immers al dus wat zul je je druk maken.

Kortom wil je echt weten wat je bent is het alsmaar blijven grasduinen bij auteurs in wiens gedachtegoed je je wel kunt vinden en je afzetten tegen degenen wiens gedachtegoed je onwelgevallig is geen goed idee. De enige weg die daar rigoureus een eind aan maakt is is die van waarheidvinding. Je gaat er geen verhaaltjes bij maken maar breekt ze juist af.

Niemand die genezen is verklaard blijft op krukken lopen.
Blijf je aan je krukken hangen is er toch wel iets mis met je.