Advaita Vedanta

Advaita komt uit het Sanskriet. Dvaita betekent dualiteit en de letter 'a' geeft in het Sanskriet een ontkenning aan. Daarom is advaita dus letterlijk 'niet dualiteit', in normaal Nederlands non-dualiteit.

Vedanta betekent de essentiële kennis, zoals in de Vedas (oorspronkelijke heilige geschriften) beschreven. Advaita Vedanta betekent "non-dualistische kennis" en staat als filosofische school tegenover de Dvaita Vedanta of "dualistische kennis".

Wat betekent non duaal?
Non-duaal betekent letterlijk niet twee.

En daar kan je op verschillende manieren naar kijken. Ons verstand heeft dualisme nodig om zaken te snappen, te kunnen oordelen, te kunnen analyseren. Denk aan rijk versus arm. Je hebt beide nodig om iets zinnigs over iemand economische situatie te kunnen zeggen.

Het woord Vedanta komt uit het Sanskriet. Het bestaat uit twee delen, namelijk 'veda', de benaming van de oudste hindoegeschriften met als betekenis: weten, inzicht of kennis, zowel wereldlijk als geestelijk, en 'anta', dat letterlijk einde betekent.

Einde van de kennis.

Waar ik van in het begin, toen ik met yoga in contact kwam, door aangetrokken werd is: de 'Advaita Vedanta'.
Op de fora, waarop ik geschreven heb, heb ik, zelden of niet, iemand aangetroffen, die begreep waar het bij Advaita om gaat.

Advaita, 'a + dvaita' betekent letterlijk 'niet twee'.
Wat zijn die 'twee' dan wel
Heel eenvoudig: de waarnemer en het waargenome; het bewustzijn en zijn inhoud; de denker en zijn gedachten.
Zijn dat twee verschillende dingen of zijn ze één.
Het antwoord van Advaita Vedanta is: ze zijn één!

Wat heeft dat als inzichtelijke consequenties:

Het "zelf" (de waarnemer) kan nooit als een waarneming gerealiseerd worden.
De zoektocht naar een "ultieme ervaring" die je de "zelfrealisatie" schenkt, is volstrekt overbodig, want onmogelijk. Daarom de bekende uitspraak: "Je bent al 'zelf-geraliseerd', je hoeft daar niets voor te doen".
De grote bevrijding van dit inzicht zou moeten zijn:
dat je de zoektocht naar "zelf-realisatie", "verlichting", or whatever, opgeeft, omdat dat een zinloze bezigheid is.
Je wordt dan verlost van de hunkering - en de stress die dat met zich meebrengt en die je ongelukkig maakt - naar die 'ultieme waardevolle ervaring' die je voor altijd zal "bevrijden".

Maar dat inzicht moet dan wel totaal zijn, zonder enige twijfel erover.

Dat is de reden waarom iemand als Nisargadatta (een zogenaamde "jnana yogi") tegen mensen, die naar hem kwamen luisteren zei: "Waarom zit je hier weer?! Dat kan alleen maar betekenen dat je niet begrepen hebt waarover ik het heb! Anders kwam je niet terug!"

Ik zou beter maar met de laatste zinsnede beginnen.

Dat is de reden waarom iemand als Nisargadatta (een zogenaamde "jnana yogi") tegen mensen, die naar hem kwamen luisteren zei: "Waarom zit je hier weer?! Dat kan alleen maar betekenen dat je niet begrepen hebt waarover ik het heb! Anders kwam je niet terug!"

Alles is hier eerder al uitgelegd en nog steeds wordt er niets van begrepen.

Het 'niet twee' betekend ook neti neti oftewel 'niet dit noch dat'. Laten we beter dus maar niet gaan haarkloven over de theoretische kwestie en ons beter maar bezig houden met de praktische vraag wat er gedaan kan worden om tot realisatie te kunnen komen.

Wanneer een zoektocht om te komen tot zelfrealisatie is te doen om een 'ultieme ervaring' hanteer je al het verkeerde uitgangspunt . De 'ultieme ervaring' is, tata daar heb je hem weer, een ego dingetje. Zoals al tot in den treure uitgelegd wil ego hebben (ego = hebben). En laat zelfrealisatie zich nou juist kenmerken door verlies aan 'ik' of 'ego'. Dus aan het slot van de inspannende rit is er helemaal niemand meer die het cadeautje in ontvangst kan nemen. Als dat je intentie is begin er niet aan.

De kreet je hoeft niks te doen, je bent het al is ook al *tig keer uitgelegd. Het is afkomstig uit de neo advaita dat gaat over anticiperen op het resultaat van onderzoek. Als een langdurig onderzoek uitwijst dat al je inspanningen tevergeefs zijn geweest omdat je het al die tijd al was ligt het in de rede om te zeggen dat je niks hoeft te doen. Vergeten wordt gemakshalve derhalve maar dat juist al deze inspanningen aanleiding hebben gegeven tot het vinden. Als je niks hoeft te doen wordt er niet gezocht en dientengevolge ook niet gevonden. Wat overblijft is dat je op gezag van anderen aanneemt dat je niks hoeft te doen, hetgeen toch uitermate vreemd moet aanvoelen want je deed al niks zonder dat dat ook maar de geringste verandering teweeg heeft gebracht.

Nochtans is en blijft het correct dat je er al bent. Dat is het euvel dan ook niet. Het euvel is dat je iets daar bovenop hebt geplaatst. Te weten de totale inhoud van 'wie' je bent dat er niet hoort, zodat de ervaring van 'wat' je bent niet kan worden gedaan.
Dus ga aan de slag, onderzoek wat er waar is van je aannames van de gedachte 'wie' je bent.