De misvatting

[Laurens]

Bevrijding is er altijd, want er is geen "ik" dat verlicht of "bevrijd" kan worden / zijn.

Dat is hetgeen er lukraak wordt na gekraaid 'er is geen ik'.
Er is een 'ik' zolang er nog geloof is iets te kunnen doen. Dus je moet het eigenlijk omkeren, er is geloof in ik, een entiteit derhalve die meent iets te kunnen doen.

Dat is de betekenis van de uitspraak 'uw geloof heeft u gered'.
Het geloof ergens in maakt alles mogelijk, ook het bestaan van een 'ik'. En zo zit bij een spiritueel en historische figuur heel erg vaak een betekenisvolle uitspraak die je pas kun zien wanneer het 'ik' niet meteen de boventoon voert en alles op zichzelf betrekt.

Maar nou wordt het wel knap lastig als "ik" niet verlicht of volledig bevrijd kan zijn van lijden en onwetendheid!
"Wie" dan wel?

Met een vooronderstelling (zonder dat gedegen onderzocht te hebben) dat het ik niet bestaat zit je natuurlijk meteen in een impasse. De bevrijding zit hem in het ont' dekken van het bestaan van 'ik', wat er niet is kan niet lijden. Het lijden heeft geen gastheer die dat overkomt.

Tony Parsons: There is No I and Nothing Ever Happens - YouTube.

Neo advaitisten zoals Tony Parsons nakraaien heeft natuurlijk geen enkele zin. Neo advististen zijn rationeel gerealiseerden, ze hebben in de keuken gekeken van degen die de weg gegaan zijn en nemen hun bevindingen als uitgangspunt. Ze hebben dus niks onderzocht en geen betekenisvolle ontdekkingen gedaan. Dan krijg je kreten als 'er is geen ik' of 'je hoeft niks te doen je bent het al. De grote vraag rijst waarom je dan nog probeert volle zalen te trekken en boeken te schrijven.

Oorspronkelijk geplaatst door Gemini

Tony Parsons is a contemporary spiritual teacher whose teachings have been categorized under the umbrella term "Neo-Advaita". However, the term "Neo-Advaita" is often used with a negative connotation by those who adhere to more traditional Advaita Vedanta.

Key Points about Tony Parsons and Neo-Advaita:
Radical Departure: Parsons' teachings represent a significant departure from traditional Advaita, emphasizing direct realization and questioning the need for practices like meditation.
Criticism and Controversy: His approach has been met with both enthusiasm and criticism, with some considering his teachings to be a shortcut or oversimplification of Advaita.
Core Ideas: Parsons often emphasizes the inherent freedom and completeness of the individual, questioning the validity of the concept of a separate self.
Direct Pointer: His teachings are often characterized as pointing directly to the nature of reality, bypassing intellectual understanding.

Precies en zo 'werkt' dat dus niet, het worden passieve aannames, de realisatie is intellectueel.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Boeddhisme is wat minder populistisch simplistisch. Het ontkent het zich voordoen van dat "ik" met al zijn neigingen en verslavingen niet.
Het ontkent dan ook niet dat zulke neigingen en verslavingen kunnen uitdoven en dat het zich voordoende "ik" en hoe er mee omgegaan wordt hier wel degelijk een rol in speelt.

Door het 'ik' niet gedegen onder de loep te nemen kom je er dus evenmin.

De meest directe weg hiertoe is dat het zich voordoende "ik" wordt gezien als zich voordoend, maar zonder dat het een op zichzelf bestaand iets of iets onveranderlijk vast zou zijn. Dit populistisch vertalen naar "er is helemaal geen ik en niets dat zich voordoet, ook niet zo'n "ik", is een vrijgeleide om dat zich voortdoende "ik" zichzelf ongebreideld te blijven uitleven en zich daardoor juist in stand te houden. Het heeft dus een tegengesteld effect op vlak van bevrijding.

Het idee aannemen dat er geen "ik" is, of het ervaren hiervan in een bepaalde setting, kan inderdaad wel iets bevrijdend hebben, voelbaar en daarom juist zo populair. Maar dit is een schijnbevrijding, tijdelijk en erg egoïstisch. Het is als het ware een dissociëren van dat zich voordoende "ik" en er geen verantwoordelijkheid meer voor opnemen. Dat zich voortdoende "ik" gaat dan ongebreideld verder met te doen waar het toe geconditioneerd is te doen, zoals mensen lastig vallen, uitdagen, treiteren, beroep doen op andermans woorden om de eigen, vage ervaring van zulks een bevrijding kracht bij te zetten voor zichzelf.

Dat is wat Dorje hier op dit forum ervaren heeft maar omdat hij het gevraagde onderzoek niet doet maar er over blijft declameren heeft hij niks anders in handen dan zijn ervaringen. Forumleden die niet komen voor gedegen zelfonderzoek zijn er hier ook en inderdaad door hier deel te nemen versterken ze hun ego. Door het praktiseren van gedegen zelfonderzoek weet je daar door heen te kijken maar dan moet je het nog wél doen. Leuteren ergens over gaat je niet helpen.

De connotatie van de woorden 'lastig vallen' 'uitdagen' treiteren' is dat het een negatieve gewaarwording is, iets wat je niet behoort te doen. Altijd wordt er daarbij dan naar de andere kant gekeken, zelden of nooit kijkt de ontvanger naar de reden waarom hij dat zo negatief oppakt en of datgene wat die weerstand oproept wel eens het eigen ego zou kunnen zijn dat er in opstand komt. Hetgeen vrijwel altijd het geval is en aantoont dat het ego stevig in het zadel is verankerd.

Oorspronkelijk geplaatst door Darsho

Hiermee zeg je in feite dus dat Tony Parsons' talks niet deugen, want uiteindelijk een tegenovergesteld effect op vlak van bevrijding.
Nou, er zullen een heleboel mensen zijn die het niet met je eens zijn, o.a. onze Vlaamse landgenoot Jan Kerschot.

Dat is precies datgene wat je er mee kunt, het wel of niet er mee eens zijn.