François

[Laurens]

Oorspronkelijk geplaatst door François

Lichtvoetig en onnadenkend zet hij zijn eerste schreden op het Pad en in zijn argeloosheid verwacht hij onbelemmerd te kunnen gaan, snel en doeltreffend als een zwaluw in hoge vlucht. Maar al spoedig, en veel eerder dan hij denkt, dwaalt hij af, verliest het Pad naar zijn Bestemming, zoekt er in feite al niet eens meer naar, maar doet alsof en misleid zichzelf, gevangen in verbeelding en waan. En wanneer hij deze beproeving overwint, komt er een volgende, subtieler en onherkenbaarder dan de vorige, en zo gaat het door en alleen de zeer moedige, de sterke, overwint ze alle.

Op het pad naar Zelf'ontdekking (vinden) en zelf'ontdekking (verliezen) ga je hulp krijgen van zoiets als de goddelijke voorzienigheid met schitterende inzichten waarvan de verleidingen groot zijn daarin te blijven hangen, maar de zeer gedrevenen gaan door.

We hebben ook al gezien dat degene die het mysterie van de wedergeboorte kan verhinderen, de mens zelf is. Door het niet te willen.
Daarmee hebben we eigenlijk de kernvraag al beantwoord: de TEGENSTREVER is blijkbaar de mens.

We hebben het met z'n allen toch ook prachtig voor elkaar, de een stinkend rijk de ander straatarm, zodat we ons aan elkaar kunnen optrekken. Daarbij hebben we in onze opvoeding een persoon aangemeten gekregen waarvan we geloven dat we die zijn en dat 'gedrocht' moet dagelijks gevoed worden, dus daar gaan alle inspanningen heen en blijft er weinig tot geen energie over voor iets anders. Dus niet alleen 'niet willen' maar ook 'partieel niet kunnen'.

Het is immers nauwelijks aanvaardbaar voor een oprecht gelovige, dat hij niet verlost zou willen worden. Dat wil hij toch met heel zijn hart, denkt hij.
Maar vanwege het genoemde misverstand over het Kwaad, weet hij niet dat wat hij, geïnspireerd door de, Goddelijke Vonk, met heel zijn hart wil, namelijk verenigd worden met de Tijdloze, hij tegelijkertijd even intens niét wil. Dat het ook niet gebeurt, komt niet door de tegenwerking van de z.g. Duivel, maar door de tegenwerking van hemzelf.
Zijn gehele menselijke natuur verzet zich hier tegen, tot het einde toe.

De goddelijke vonk staat voor dat intrinsiek weten, alsook zoiets als de goddelijke voorzienigheid. Ik ben niet zo van de duivel maar als er een kwade werkzame kracht benoemd zou moeten worden dan is dat de aanbidding van het gouden kalf, de economie, die de spirituele ontwikkelingen tegen gaan.

De strijd die gestreden moet worden met zichzelf is aanvankelijk geen zware, want de mens heeft het gevoel dat hij, voor wat hij verliest, iets veel waardevollers terugkrijgt en hij denkt een goede ruil te doen.

De hebzucht is de grote motivator.

De innerlijke kracht die in hem werkt, eigent hij zich toe, het is hijzelf, denkt hij, die zulke veranderingen en goede vorderingen bewerkt en een gevoel van trots en blijde zekerheid maakt zich allengs van hem meester. Arme mens, hij weet niet dat hij nog nauwelijks aan het begin staat van een eindeloos zware weg, terwijl hij zich reeds aan het glorieuze einde daarvan waant en meent dat hij niet meer veraf is van zijn hoge Bestemming.

De innerlijke kracht komt van datgene 'wat' je bent dat bedekt is en ont'dekt wil worden het appelleert aan een innerlijk 'weten' dat niets met kennis te maken heeft. Maar inderdaad, bij de geringste veranderingen denkt men reeds met geweldige sprongen te maken te hebben.

Maar voor het zover is moet hij ingrijpend veranderen, moet hij onbeschrijfelijk lijden, in een onafgebroken oorlog met zichzelf, die hij nog verliezen zal ook.

Niet veranderen, althans niet aan het eind, daar gaat het alleen nog maar om verliezen. Het gaat alleen maar over aan jezelf verliezen, meer is het niet. En daarbij treed onherroepelijk ook bewustwording op. Het spreekt vanzelf dat het uiterst pijnlijk is wat je de wereld in al je onbewustheid en onbewogenheid hebt aangedaan. Kortom je ontwikkeld gelijktijdig gaandeweg ook meer gevoel, daarbij nemen je zintuigen steeds meer de werkelijkheid, waarmee je omgeven bent, waar.

In het spirituele is, let wel m’n vriend, namelijk alles omgekeerd:
de grootste waarde ligt in de mislukking, opdat de mens zijn kleinheid en verlatenheid leert kennen, leert beseffen dat hij zonder de Ene helemaal niets is en niets anders kan doen dan hopen en vertrouwen. Tenslotte aan het einde van zijn weg, wil hij niets anders meer dan hopen en vertrouwen en dan is hij genaderd aan de Liefde.
Iedere spirituele daad is gedoemd te mislukken in het oog van de wereld, ieder offer lijkt vergeefs en nutteloos voor de mensen.

Denk je in je normale functioneren te kunnen uitgaan van wat je ervaart en is geloven iets wat je niet ervaart maar denkt dat waar is. Het is omgekeerd je geloofd dat je bestaat maar dat kan niet met feiten worden gestaafd, het omgekeerde wel. Er zijn spirituele paden die de weg gaan van het ervaren en waarvan de beoefenaars merkwaardige gewaarwordingen krijgen zoals dat onze zintuigen ons feitelijk bedriegen en sommigen zelfs de ervaring hebben geen hoofd te hebben. Waarom is dat belangrijk? Dat is belangrijk omdat het steeds meer duidelijk wordt dat er weinig of niets echt waar is. Dat zou ons aan het denken moeten zetten omtrent onze gedachten over wie we zijn.

Om zich voor te stellen wat nodig is, welke gecompliceerde geesteshouding hier bedoeld wordt, kan een mens slechts één ding doen en dat is zich zijn kinderjaren herinneren. Probeer terug te roepen hoe je was en wat je zag en hoe je dat beleefde. Probeer te zien en te ervaren als een kind, open, zoekend en nieuwsgierig naar alles, maar zonder beter te willen weten, gedachteloos en passief, actief in het kijken.
Een ervaren van de wereld dat niet geremd wordt door die onafgebroken commentaarstem van het denken, dat alles wil verklaren en alles beter weet.

Verder ook nuttig om te zien hoe je daar geleidelijk geïndoctrineerd bent en niet zelden ook trauma hebt opgelopen waarvan nauwelijks enig herstel mogelijk is.

Maar zoals zo vaak gezegd er over schrijven of lezen zet geen zoden aan de dijk. Je hoeft ook niet alle in en outs te kennen om gedegen zelfonderzoek te kunnen doen. Beter zelfs van niet.