Het is mij overkomen.

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Er zijn geen antwoorden anders dan uit te komen bij dat wat aan de vragen vooraf gaat. De vragensteller moet aan zijn eigen vragen ten onder gaan.

En dat is het dreigende stadium waar de vragensteller de zenuwen over krijgt.
Meermalen een onnoemelijke leegte ervaren, geen "omarmen van alles wat is", een gevoel van volslagen zinloosheid. D.w.z. altijd achteraf vanuit het geheugen. Maar ja zoiets blijft hangen a.h.w.
En dan weer momenten dat het allemaal "niets meer uitmaakt", ik zal het nooit begrijpen. Wat me vooral m.b.t. onrecht, martelingen, het menselijke drama in de wereld ofwel zeer afstandelijk hierover kan maken. Ofwel juist weer verontwaardigd vanwege die kosmische "grap".
Het is een heen en weer geslingerd worden.