Angst

[Esradha]

Om terug te gaan op angst...

Wat me de laatste dagen veel bezig houd is het begrip overgave.
Overgave aan 'het leven', dat beter weet dan ik wat ik nodig heb en de juiste dingen op mijn pad brengt. Die ik enkel hoef te volgen. En te vertrouwen op dat leven en mezelf. Liefhebben, vertrouwen, overgave.

En tegelijkertijd heb ik het gevoel gebroken te worden. Alsof iets of iemand mijn spirit wil breken. Mijn ik, mijn zijn. Maar het is vooral mijn angst en mijn ego. Zo klein als ik me voel, zo groot wil ik zijn/doen. De wereld verbeteren, mensen gelukkiger laten zijn. Maar wat ik doe is vasthouden. Vasthouden aan het oude, aan de angst, aan het kleine. Aan controle. Bang voor overgave zet ik mezelf gevangen. Bang voor overgave ga ik vechten. Bang mezelf te verliezen, zet ik mezelf op slot. Ik kan niets meer verliezen dus, want ik ben het al kwijt.

Op twee bijzondere momenten mocht ik een kaart trekken. Dit was Maria. De eerste keer intrigeerde het me al, de tweede keer nog meer. Deze keer kreeg ik het advies om Maria op een blaadje te schrijven en met dit papiertje tussen mijn handen te mediteren. Ik voelde het zeer direct bij mijn hart binnen komen. Ik voel me uitgenodigd dicht bij mijn innerlijke zijn te komen en om me over te geven hieraan. En dat maakt heel wat in me wakker dus. Ik kreeg ook het advies naar het Mariapark in Meersel-Dreef (België) te gaan. Dit staat voor vanmiddag op de planning. Ik ben benieuwd..