Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Frederiki
Sinds ik een liefhebber ben van leesbare naslagwerken over de geschiedenis van de filosofie, zie ik de zaken anders.
Wat er 5000 jaar geleden gebeurd schijnt te zijn, is dat de mens voor het eerst besefte dat hij subject was van zijn waarneming.
Voor dat moment moet moet er geen zelf-bewustzijn aanwezig geweest zijn.
|
Zoals ik het zie, verkeerde de mensheid (het massabewustzijn) tot die tijd vergelijkingsgewijs in het baby-stadium (geen object/subject-scheiding maar toch een complete afhankelijkheid van de "buitenwereld"). We zijn nu wel 5000 jaar verder, maar het collectief bewustzijn is vermoedelijk momenteel ongeveer 3 ? 4 jaar oud wat betreft zelfbewustzijn. So there's still a long way to go...
Filosofen zijn wat mij betreft mensen met een roeping, het zijn "bewust-m?kers". Voor zichzelf maar ook in een poging anderen te stimuleren tot introspectie en bewustwording.
Maar slechts weinigen voelen zich daartoe geroepen... In mijn ervaring zijn het enkel zij die een geestelijk/spiritueel leven nastreven (= wanneer aan de fysieke en emotionele noden "voldaan" werd OF wanneer men deze noden geen belang (meer) toekent OF wanneer geen vervulling gevonden wordt op de andere terreinen) die op ontdekkingstocht gaan in dat specifieke rijk. Wat men daar vindt, kan men wel delen met "de wereld" maar het blijft m.i. toch steeds gaan om een innerlijke rijkdom, een (eigen-)wijsheid die iedereen voor zichzelf dient te verwerven.