Ego en Het Spirituele Pad (10/7/09)

[Renoir]

Binnen de spirituele wereld, als er al zoiets bestaat, is er een keur aan stromingen. Voor elke stroming die er bestaat is er een stroming die het tegendeel beweert en bovendien net zo hard belooft dat je hierdoor verlicht zult worden. En dat is voor mij nou net het hilarische aan het geheel. Alle spirituele stromingen beloven een vorm van verlichting, maar geen van die stromingen, wanneer je ze analyseert, zijn er werkelijk op uit om je te verlichten.

Wat er gaande is, is een geweldig plot van het Ego. Om dit uit te leggen moet ik het 'ik' even benaderen als een werkelijk bestaand personage, anders is het niet onder woorden te brengen. Ik verklaar nu, hier aan het begin van dit artikel, dat het 'ik' NIET een bestaand personage is, dat het Ego zelfs NIET een personage is en dat het 'ik' in werkelijkheid helemaal niet bestaat. Het leven is een droom waarin we dromen dat we wakker zijn. Maar goed, voor nu, moet ik het 'ik' als personage ten tonele voeren.

Het Ego weet dat ieder mens op zoek is naar verlichting. Het kan zijn dat dit nog een onbewuste wens is dat pas in een later leven naar boven komt als een werkelijke wens, maar uiteindelijk zal ieder mens verlichting willen. Verlichting is natuurlijk niets anders dan vergeving; ieder mens zoekt vergeving, volledige absolutie. De mens wil vergeven worden voor de zonde en dan verlicht worden van het ondragelijke bestaan op aarde.

De mensen waarbij deze wens nog onbewust is, zijn geen probleem voor het Ego. Die zijn met de dagelijkse middelen en de dagelijkse bezigheden prima bezig te houden zonder een mogelijkheid op ontwaken. Zorg dat ze zich bezighouden met het verkrijgen van eten, drinken, prullaria, kinderen, carrière, promotie, et cetera, en ze vormen geen gevaar voor het Ego. Geef ze keuzes die geen keuzes zijn waardoor ze teleurgesteld raken en gaan kiezen voor een andere keuze wat ook geen keuze is. Et cetera ad infinitum.

Maar, zoals gezegd, ieder mens krijgt een keer een leven waarin hij op zoek gaat naar verlichting. Verlichting betekent het einde van het 'ik' en vanzelfsprekend wil het Ego dit niet, het Ego wil gewoon doorgaan met net doen alsof het bestaat. Dus wat doet het Ego met die mensen die werkelijk op zoek zijn naar verlichting?

Nou, lieve beeldbuiskinderen, het Ego doet het volgende:

Het Ego creëert voor ieder wat wils. Christendom, Islam, Boeddhisme, hindoeïsme en noem ze maar op. Al die verschillende stromingen 'religieus, semireligieus, spiritueel, non-dualistisch, gericht op een god, een goeroe, een semigod, demigod of duivel' zijn uiteindelijk gericht op verlichting en het Ego wil graag dat je begint aan één van die stromingen.

Het Ego wil dat je op zoek gaat, het Ego wil dat je gelooft dat je verlichting kunt vinden binnen de door jou gekozen stroming; het Ego wil zelfs dat jij er 100% van overtuigd bent dat je verlichting zult vinden middels de door jou gekozen stroming. Wat het Ego er niet bij vertelt, is dat je nooit verlichting zult vinden binnen de tijdspanne van één leven.

Dus je kiest een stroming, op zoek naar verlichting, en wat je merkt is dat je geen verlichting vindt. Je gaat denken dat deze stroming niet werkt. Je ontmoet misschien mensen die een andere stroming volgen en je denkt: "goh, misschien is dat wel de weg naar verlichting?". Dus je stapt af van je eigen pad en volgt het pad van die andere stroming. Maar ook daar merk je niet iets van verlichting, dus misschien moet je toch een ander pad volgen? En er zijn zoveel paden, zoveel stromingen, zoveel inzichten, zoveel goeroes, dat je duizenden levens lang van pad naar pad kan hoppen op zoek naar verlichting.

Er is slechts één weg naar verlichting en dat is het pad van de wens om verlicht te raken. Die wens komt vanzelf een keer op. Die wens is dan zo sterk dat het zelfs een antireligieus en volledig non-spiritueel persoon (zoals ik) kan omvormen tot iemand die zich intensief met verlichting bezig gaat houden.

Ik ga niet zeggen dat er verkeerde spirituele stromingen zijn. Ik heb dat in het verleden wel gedaan, maar dat was onzin (sorry). Elk spiritueel pad is een juist pad, omdat het een pad is dat je onbewust hebt gekozen. Pas wanneer je in verwarring raakt en van pad naar pad springt, in de hoop dat dit andere pad je wel verlichting zal brengen, heeft het Ego je in de greep. Dit overkomt veel mensen en ook dat is alleen maar een leerweg. Het is niet erg, het is niet verkeerd, het is wat moet gebeuren, en op een gegeven moment zit je in een leven waarin je dat herkent.

Elk pad is juist, alleen het ene pad is langer dan het andere pad. Niettemin is elk pad langer dan een mensenleven. Het Ego maakt daar misbruik van en laat ons geloven dat het wel binnen een mensenleven kan gebeuren en als je nu nog niet verlicht bent, dan heb je waarschijnlijk het verkeerde pad gekozen. Dus misschien moet je toch maar een ander pad proberen? Totdat dit pad ook niet lijkt te werken en het Ego je overtuigt om maar weer een ander pad te proberen.

Elke keer wanneer je twijfelt en van pad wisselt, heeft het Ego een punt gewonnen en doe je automatisch een stap terug. Dat zegt het Ego er niet bij omdat het Ego alleen maar wil dat je zo vaak mogelijk overnieuw begint. Het Ego wil niet dat je verlicht raakt, het Ego wil dat je doorgaat en doorgaat tot je er na duizenden levens nog steeds bij neervalt.

Bron (wel te verstaan dit artikel is niet van de hand van Renoir)
Met schriftelijke toestemming van de auteur geplaatst van zijn site met veel meer leuke en interessante onderwerpen.