De dood

[Mihaela]

Osho _ De laatste illusie
Een deur naar het Goddelijke

''Als er iemand dood gaat- iemand die je gekend hebt, van wie je hebt gehouden of met wie je samen hebt gewoond, iemand die deel van je wezen is geworden- gaat er iets in jou ook dood. Natuurlijk mis je haar/hem- je zult een leegte voelen- dat is vanzelfsprekend. Maar dezelfde leegte kan omgezet worden in een deur. En de deur is een deur naar God.
De dood is het enige verschijnsel dat nog niet door de mens is bedorven. Verder heeft de mens alles bedorven en vervuild. Alleen de dood is nog maagdelijk, onbedorven, en onaangeraakt door mensenhanden. De mens zou hem ook graag bederven, maar hij is hem niet meester. Kan hem niet bezitten. Hij ontwijkt je - hij laat zich niet kennen. En zo weet de mens nog steeds niet wat hij met de dood aanmoet. Hij begrijpt hem niet, hij kan er geen wetenschap van maken;daarom is de dood nog steeds onvervuild. De dood is nu het enige in de wereld dat nog niet verdoven is.
Benut deze momenten. Als de dood plotseling in je bewustzijn binnenkomt, lijkt je hele leven zinloos. Het is zinloos: de dood onthuld een waarheid. Als je plotseling me de dood in aanraking komt, glipt zelfs de grond onder je voeten weg. Plotseling word je je ervan bewust dat deze dood je eigen dood impliceert. Iedere dood is ieders dood.

Het aanvaarden van de dood. Dat is een van de moeilijkste opgaven. Het kan alleen als je in diepe meditatie bent, anders niet- want de hele geest, de gehele menselijke geest, is opgeleid om zich te verzetten tegen de dood. Er is ons eeuwenlang geleerd dat de dood tegen het leven is, dat de dood de vijand van het leven is, dat de dood het einde van het leven is. Natuurlijk zijn wij bang en kunnen we ons niet ontspannen, kunnen wij ons niet in een toestand van loslaten begeven.
En als je de dood niet ontspannen tegemoet kunt treden, zal er spanning zijn in je leven, want de dood staat niet los van het leven. het is niet het einde van het leven. Integendeel, het is het crescendo, de climax. En als je bang bent voor de climax, ben je natuurlijk op geen enkele manier in staat je in het leven te ontspannen, want je hebt het gevoel dat de dood zich overal in het leven verbergt. Je leeft in angst.

Als je de dood niet aanvaard, blijf je een half mens, een gedeelte, scheefgegroeid. Als je ook de dood aanvaardt, kom je in evenwicht. Dan wordt alles aanvaard:dag en nacht, zomer en winter- zowel licht als donker. Als beide aanvaard zijn, twee polariteiten van het leven, verkrijg je evenwicht.
Je wordt rustig, je wordt één. En als je van heelheid uitgaat, moet de dood krijgen waarop hij recht heeft.

Het leven is mooi, maar de dood is even mooi als het leven. Het leven heeft zijn zegeningen, de dood heeft zijn eigen zegeningen. In het leven komt veel tot bloei, maar in de dood komt ook veel tot bloei.
Alles wat God je geeft, moet in diepe dankbaarheid aanvaard worden- zelfs de dood. Alleen dan word je religieus:en dankbaar aanvaarden van alles, een onvoorwaardelijke aanvaarden van alles.
De dood is allerheiligste- en niet door de mens bedorven.
Hij is nog maagdelijk.''