Verbazing!!

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

in je teksten kom jij op mij over dat jij zelfs iets wat krom is recht wilt trekken met je worden.
Gewoon voor mij bijna onmogelijk om uit je teksten te lezen wat je echt wilt zeggen. Want je pakt het negatieve aan, en je maakt een positief iets ervan , en andersom ook, het positieve wil je ook als negatief uitleggen.
Vaak heb ik halverwege je tekst een gevoel van: Ach ja, alles wilt ze als OK bestempelen.
Goed bedoeld van je, maar ik kan gewoon niet veel mee.

Het wordt soms anders opgevat dan ik bedoel.
Denk je bv. dat ik wil zeggen, dat geweld acceptabel is?
Dat is in ieder geval niet wat ik wil zeggen.

En neem je jezelf ook wel de moeite dan verder te kijken dan wat je denkt, dan dat ik het als OK wil bestempelen? En denk je dat niet alleen maar dat ik het als oke wil bestempelen? Ik heb een hekel aan alle vorm van geweld, maar zie wel in, dat het bestaat en voor mijn gevoel voortkomt vanuit een vorm van angst.

Juist het niet accepteren van geweld maakt ook deel uit van wat ons vanuit ons wezen/liefde/bewustzijn drijft. Wij zullen er nooit omheen kunnen. En als Liefde zelf niet oordeelt, dan oordeelt zij nergens over, ook al is geweld niet de oplossing die tot bewustzijn leid. Alleen Liefde leidt tot Liefde, maar dat betekent nog niet dat alles wat er niet op lijkt geen Liefde is.

Liefde zelf is alleen maar een zjins toestand. Oordeel is iets wat vanuit een denken/ik gebeurt, maakt niet uit wat het is.