Goed van vertrouwen of gewoon naief?

[Mihaela]

Ik zag een tijd geleden een spannende film.
Het ging over een psychopaat.
Aan het einde van de film was hij op het punt om de man, die hem door had, te vermoorden. Ze waren kennissen van elkaar.

De psychopaat onthulde iets heel interessant.
Hij zei dat de meeste mensen die hij vermoord had, een soort wantrouwen voelde naar hem toe toen hij ze benaderde, maar ze kozen ervoor om hun gevoel van wantrouwen niet te volgen.
Uit beleefdheid zeiden ze geen nee tegen hem, toen hij ze bij hem thuis uitnodigde, of toen hij bij hun aan de deur onaangekondigd kwam, of in een soortgelijke situatie.
Hij kende de meeste van zijn slachtoffers ergens van.
Men voelde ongemak, wantrouwen, maar uit beleefdheid durfde ze dat niet te uiten, uit angst dat ze de psychoot zouden kunnen beledigen, als hun argwaan ongegrond zou geweest zijn.
Hun beleefdheid kostte ze hun eigen leven.

Ik merk bij mezelf ook zulke beleefdheden, maar als ik dat ervaar, ga ik heel bewust nu NEE zeggen.
Als men daardoor zich beledigd, of afgewezen voelt, dan is het maar zo.