Neo Advaita

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Als aanvulling nog maar eens de link naar een (ook engelstalige) site waar dit onderwerp uitgebreid aan de orde komt.

http://www.advaita.org.uk/discourses...o/trad_neo.htm

Maar wie gaat daar kennis van nemen? Niemand (sic) waarschijnlijk ...

Bedankt Rob...
Vanwege de Tony Parsons aanhang wilde ik wel eens weten wat Tony Parsons er over te zeggen had.

Dit zijn mijn bevindingen.

Tony Parsons, zo begrijp ik (en daar kan ik inkomen gezien de aard van zijn gedachtengoed) is dus een tegenstander van de onderscheiding van leringen als traditioneel, neo en pseudo. Voor degenen die niet de moeite nemen om het te lezen, traditioneel is de ware leer, neo is de verkeerd begrepen leer en pseudo is feitelijk iets wat er wel een beetje op lijkt, dat er naast gelegen heeft zeg maar, of als je het extreem wilt zien oplichting.

Hij beargumenteerd dat met 'to give title to what is limitless', oftewel het is belachelijk om iets wat onbeperkt is te benoemen.

The cunning and manipulative guru mind inevitably objectifies verbal expression, and out of that objectifying arises a plethora of dogmatic movements all claiming supreme understanding of that which cannot be understood.

De arglistige en manipulatieve gurugeest objectiveert onvermijdelijk de verbale expressie en uit dat objectiveren verschijnt een overschot aan dogmatische bewegingen die allemaal opperst begrip opeisen van iets dat wat niet kan worden begrepen. (ik heb wat moeite met het vertalen van deze zin want ik kan er geen brood van bakken, het lijkt Keen wel).

Maar hij zegt dat het gevolg daarvan is dat de traditionele advaita gewoon opnieuw weer een ingeburgerde religie geworden is. Het staat dan als een soort van religie naast christendom en boeddhisme als een van de vele systemen van persoonlijke indoctrinatie die de eventuele spirituele vervulling beloven.

Ik was ooit op het strand van Christchurch gezeten en las een boek met als titel Advaita toen er een priester (te zien aan zijn kleding) naast me kwam zitten en vroeg of dat Advaita nou een religie is en ik mijzelf hoorde antwoorden 'nee het is een ideologie'. Ik denk dat het woord ideologie de lading beter dekt dan religie of geloof. Ik weet niet wat Tony Parsons beoogd met deze bewering maar hij is zeker niet juist.

Tony gaat verder en quote (uiteraard) een passage uit zijn eigen boek 'the open secret' om zijn visie te verduidelijken.

To quote from The Open Secret 'To translate the inexpressible into the doctrinal is to attempt to transform a song of freedom into a dogma of limitation. When the bird has flown, the essence of its song is often mislaid and all we are left with is an empty cage.'

Het onuitsprekelijke in een leerstelling vertalen is proberen een vrijheidslied in een dwaalleer van beperking te veranderen. Wanneer de vogel is gevlogen, is de kenmerkende betekenis van zijn lied eveneens verdwenen en staan we met lege handen.

Je zou op grond hier van kunnen stellen dat Tony Parsons wars is van het onder woorden brengen van de traditie van advaita.
Oorspronkelijk werd de leer dan ook mondeling overgedragen van leraar op leerling en werd er wel eens een successor aangewezen voor de leerling om bij het verscheiden van de leraar zijn oor aldaar (verder) te luister te leggen. Je mag echter zeker in de tegenwoordige tijd van schriftelijke overdracht een gerede twijfel hebben over de juistheid van de gepresenteerde leer. Daar hebben we het hier dan ook over.

The teaching of 'Traditional Advaita' has no relevance to liberation because it is born out of a fundamental misconception. Its logical and sensibly progressive recommendations include meditation, self-enquiry, self-restraint, and to quote 'the renunciation of the ego and all desire'. Of course there is nothing right or wrong with the idea of desiring to renounce desire. However, these idealistic recommendations and teachings are based on the fundamental misconception that there is such a thing as a separate individual with free will and the choice to become.

Dat de leringen gebaseerd zijn op een fundamenteel misbegrepen concept mag je vinden. Echter zo lang het tegendeel van de ervaring een afgescheiden individu met een vrij wil en de keus iets te (kunnen) worden er is, kun je er bezwaarlijk het tegendeel inhameren. Doe je dat wel dan is dat eveneens weer een conceptuele bevinding, een geloof, en hier zo rondkijkende naar de Parsons aanhangers een hardnekkige.

Er hoeft geen sprake te zijn van fundamentele misconceptie wanneer de praktische uitvoering daarvan afwijkt. De weg er naar toe speelt zich nou eenmaal af in het duale. Echter ook hier heeft Parsons weer een puntje. Dat is wanneer de voorman, de leraar de ervaring een afgescheiden identiteit te zijn voed, maar degene die dat doet is juist weer die neo- en pseudoadvaita gedoe aanhanger. Degene die het niet heeft begrepen.

The belief that there is a separate seeker (subject) who can choose to attain or become worthy of something called enlightenment (object) is a direct denial of abiding oneness (Advaita).

Het begint al fout met dat 'believe', wanneer er geloof in het spel is moet dat worden onderzocht. Misschien moet het doel anders worden gedefinieerd, niet in verlichting maar in 'het is zoeken naar Waarheid' die eerst voert langs de eliminatie van subjectief beleefde waarheid. Als er, nogmaals, geen subjectief beleefde persoon zou bestaan bestond ook het probleem niet. We zijn nou eenmaal behept met het idee iemand te zijn en denken nou eenmaal iets te kunnen bereiken.

Moet je dat dan maar ontkennen ?

Ook hier heeft Tony Parsons toch weer een puntje, er schuilt een groot gevaar in het zoeken wanneer dat een bevestiging inhoud van wat je niet bent. Ga je op zoek naar de 'wie' je bent dan zul je wankelen maar ook bevestiging vinden in het idee die iemand te zijn. Wie is dan degene die zo stom is je daar te brengen ? Juist ja, wederom die neo- en pseudoadvaiters.