Gezaaid in goede aarde.

[Renoir]

...bouwen een kerk op zijn lijk.
Dat zegt Jezus ook: 'Na mijn dood', zegt Jezus, 'zullen de mensen vasten en treuren als de jeugd van de religie verdwenen is. Maar op dit moment is vasten overbodig.' Vergeet dit dus niet: als religie een feest is, dan leeft ze. Kom erbij! Maar als religie gaat vasten, maak je dan zo gauw mogelijk uit de voeten, want ze is niet alleen dood: ze vermoordt jou ook nog als je je te dicht in de buurt waagt.

Kunnen soms bruiloftsgasten treuren, zolang de bruidegom bij hen is? Er zullen echter dagen komen, dat de bruidegom van hen weggenomen is, en dan zullen zij vasten. En niemand zet een niet-gekrompen lap op een oud kledingstuk; want de ingezette lap scheurt iets af van het kledingstuk en de scheur wordt erger. Jezus zegt: 'Traditionele godsdienst, de godsdienst van vanouds, kan niet feest vieren.' Feestelijkheid is nieuw. Ieder moment ervan is nieuw, nooit oud.

Niemand zet een niet-gekrompen lap op een oud kledingstuk.
Een nieuwe, jeugdige, frisse religie past nooit in het raam van de traditie. Als de nieuwigheid eraf is zal het er ooit wel in passen, maar dan is ze zelf traditie geworden, levenloos verleden. Levende religie is tegenwoordigheid. Het speelt zich af in het nu. Traditie is maar een ander woord voor herinnering. Kun je het ver-schil duidelijk aanvoelen? Je moet het aanvoelen.

Je houdt van een vrouw. De vrouw is er, jij bent er ook ? tussen jullie stroomt liefde. Dat is tegenwoordigheid: je wordt omgeven door iets ondefinieerbaars, iets waarop je geen greep kunt krijgen, iets imma-terieels, iets spiritueels. Er is iets van een andere wereld op je neerge-daald. Je leeft in een totaal andere wereld. Het moment waarin je leeft hoort niet meer bij deze wereld: je bent getranscendeerd, je bent een onbekende dimensie binnengeleid.