Spirituele carierre.

[Rennie]

Spirituele carriere: huichelarij der betweters

Oorspronkelijk geplaatst door Bert

Spirituele carriere: huichelarij der betweters

In de lange leerpraktijk van de zoektocht naar de Waarheid ben ik ze allemaal tegengekomen. Degenen die kwamen uit verveling, die daarnaast ook naar pottebakcursussen of andere onzin gingen met maar één doel: niet thuis hoeven te zitten.
Andere kwamen om een levenspartner te vinden en als dat gelukt was zag je ze niet meer. Ze kwamen als enkelingen en verlieten het pand als paartjes.
Eenzaamheid was een factor, isolement, wereldvreemdheid, alles behalve de wens de Werkelijkheid of Waarheid te leren kennen kon een motief zijn om naar Advaita scholen te komen en braaf de lesjes mee te draaien met in het achterhoofd slechts hun eigen agenda.

Degenen die wel een duidelijk geformuleerd doel voor ogen hadden, dat van doen had met Zelfkennis, zagen het met een glimlach aan.
In elke organsatie zie je ze, de carrierejagers, de voormannnen, de gefrustreerde kantoormedewerkers die in hun vrije tijd compensatie zoeken voor het mislukte maatschappelijk avontuur: ze organiseren spirituele groepjes en roepen zichzelf uit tot onomstreden leiders of voorgangers. Er vormen zich vanzelf kliekjes van volgelingen om hen heen die daar buiten in de grote-mensen-wereld ook al nergens boven kwamen drijven.
Hulpeloze karakters die zichzelf voeden met de aandacht van nog hulpelozere volgers en luisteraars. Een triest samenraapsel van sociopaten, uitkeringstrekkers en andere lamlendigen die in hun zelfgecreëerde wereld hoog te paard gaan zitten en patent aanvragen op de waarheid en voor zichzelf de benodigde documenten uitschrijven.

Van die duizenden die ik voorbij heb zien komen zijn er uiteindelijk maar een handvol over gebleven die het Werk hebben voortgezet met tastbare resultaten.
Degenen die een diepgaand en compromisloos onderzoek omtrent zichzelf zijn aangegaan en onvermoeibaar dit avontuur willen voortzetten zonder ook maar een ogenblik in de waan verloren te raken dat zij de Waarheid of de Werkelijkheid nu hebben gevonden.
Zij hebben zich nooit een spiri-jargon aangemeten met als doel anderen om de oren te slaan en terecht te wijzen, hun gelijk te halen of hun superieure standpunten te verkondigen.
Ook maakten zij zich nooit schuldig aan betweterij omdat zij zagen dat de Grootste Wijzen onder ons nooit of te nimmer een dergelijke positie innamen of ook maar de minste pretentie koesterden meer te weten dan wie dan ook.

De Heer onze Redder maakte in Zijn dagen korte metten met soortgelijke lieden door hen de mantel uit te vegen ten overstaan van velen die zich op hun beurt beschaamd en klein voelden in het allesvernietigende licht van de Waarheid.

?Wat ziet gij de splinter in het oog van uw broeder, maar de balk in uw eigen oog bemerkt gij niet? Hoe zult gij dan tot uw broeder zeggen: Laat mij de splinter uit uw oog wegdoen, terwijl, zie, de balk in uw oog is??

Uit: Mattheus 7


Laat ons daarom respectvol omgaan met elkander en ieder in zijn waarde laten.
Laten we NOOIT denken dat we het beter weten dan die ander.

Degenen die in het verleden hun nek uitstaken omwille van de Waarheid verging het slecht.
Gifbekers, kruisiging, verbanning of excommunicatie zal u ten deel vallen.
Bezint eer ge begint.

Bert

Er zijn 'velen geroepen maar weinigen uitverkoren', vanwege alle verlokkingen op je pad. Het is zoals Bert zegt, een groot aantal zoekers heeft andere voorstellingen van het spirituele pad en verwerpt datgene wat niet met die verwachtingen strookt. Het niet 'leeg' zijn deed Osho uitroepen niet in staat te zijn een al tot de rand gevulde beker te vullen. Als je vervuld, bent van je reeds bestaande opvattingen, gedachten en ideeën heb je een uitdragerij.

Omdat je leven en wederwaardigheden, in jouw ogen, zo geweldig zijn wil je anderen overtuigen hetzelfde te doen. Maar niet iedereen is behept met kindmechanismen en angsten zodat het gevolg kan zijn dat er nodeloos gewroet gaat worden in randverschijnselen die je niet blijkt te bezitten en die er allesbehalve toe doen. Het effect ervan kan zijn dat je meer vervuld gaat raken van je complexiteit. Dat heeft als plezierige bijkomstigheid dat het je wegvoert van je leegte, want je leegte onder ogen komen is je werkelijke angst. Dus priegel je maar al te graag in de marge.

Ik ben, zoals al eens gezegd, ook met een aantal vrienden op pad gegaan, een is er inmiddels miljonair omdat hij geobsedeerd is geraakt bij het zien van een van de verlokkingen die een zoeker op z'n pad kan tegenkomen, een ander is verstart in de overtuiging dat zoiets fenomenaals toch niet voor hem is weggelegd en prijst degenen die middels bekendheid zo'n staat kunnen voorwenden. De derde heeft alles achter zich gelaten en is een ongecompliceerd leven begonnen in het buitenland, en ik ben een karakter met lichaam waarin het leven zich in z'n onbestemdheid aan zichzelf voordoet.

Het enige wat ik kan meegeven is dat je helemaal niets bent van al hetgeen wat je denkt. Dat betekend dat ideeën omtrent jezelf gedoemd zijn te verdwijnen, hetgeen ze uiteindelijk allemaal toch doen nadat ze *tig keer zijn veranderd. Het zou aan mij kunnen zijn dat ik alles wat je omtrent jezelf te berde brengt in twijfel ga trekken. Het euvel is alleen dat je als zijnde een idee in feite van je eigen waan moet worden afgebracht waarin je een rotsvast geloof hebt ontwikkeld. Je laat je niets afnemen want het resultaat van een verminderd idee omtrent jezelf is een beangstigende leegheid.

In tegenstelling tot Bert ben ik van mening dat het niet kan bestaan om elkaar in vriendelijkheid te strippen. Het ontdoen van een vermeend zelf is bepaald geen zachtzinnig proces en kan niet gelijktijdig plaatsvinden door het voeden van een gehechtheid ermee. Spreekwoordelijk is het te vergelijken met die zachte heelmeesters en het maken van stinkende wonden. Het is flink in- en doorhakken om niet halverwege met een forse aangerichte schade opgezadeld te zitten, hetgeen met name juist dan kan gebeuren wanneer zo'n proces in een soort van blind vertrouwen is aangegaan.

Het proces is een 'zelf' ontdekken, letterlijk een ontdoen van bedekking door dat zelf, een ander kan dat niet voor je doen. Een ander kan je prikkelen tot het aangaan van dat proces, je continu blijven herinneren aan het feit dat je alleen maar bewustzijn bent en niet al die lagen waarmee je bent bedekt. Meestal gaat het ego al voor je afwegen wat ie er beter van wordt, of er iets te halen valt bij Jan of Tolle en ja die welbespraaktheid of die helderheid die wil je wel, dan kun je de strijd aangaan op een forum met degenen die zeggen het beter te weten. Het verhoogd je aanzien.

Dus Bert citeert verkeerd wanneer hij aanhaalt 'dat de Heer onze Redder in Zijn dagen korte metten maakt met soortgelijke lieden door hen de mantel uit te vegen ten overstaan van velen die zich op hun beurt beschaamd en klein voelden in het allesvernietigende licht van de Waarheid'.
De Heer zal je de mantel uitvegen wanneer je het kleine wetende zelf verkiest boven het licht van de Waarheid en anderen daarmee op een dwaalspoor brengt en wanneer je dienaar bent van Waarheid kan er geen sprake zijn van een 'eigen' oog. Waarheid kent geen eigen, noch splinters noch balken.

Het vergaat je inderdaad slecht wanneer je je nek uitsteekt omwille van Waarheid, omdat Waarheid niet populair is, getuige de geringe deelname aan dit forum, we sussen elkaar liever in slaap op een forum dan dienaar zijn van Waarheid. Maar zolang je jezelf ziet als subject ben je nog helemaal niet in staat om in verkondigers van Waarheid 'geen subjecten' te zien. Een belangrijke graadmeter.