Hoi Ulla, ik merk dat ik me een beetje ongemakkelijk voel bij je compliment. Laatst had je ook zo een reactie, met hartjes, wat ik warm en lief vond, maar voelde me ongemakkelijk bij, wist niet wat ik op terug te zeggen.
Het komt op mij over alsof jij graag mij wilt laten voelen dat je me mag. Het kan mogelijk zijn dat ik volledig naast zit met mijn indruk, maar ik wilde hoe dan ook mijn beleving hierbij delen.
Als ik met iemand een soort
ruzie heb, of een soort
conflict situatie hier op het forum, ga ik volledig in op.
Als het
conflict achter de rug is, is het voor mij ook echt volledig achter de rug, en ga ik de volgende keer, als de gelegenheid zich weer voordoet, weer helemaal opnieuw aan met de persoon, alsof het een nieuw gesprek is, en een nieuw persoon voor mij.
Zeker heb ik er een beeld bij, daar ben ik nog niet los van, maar zo ver als ik kan tracht ik om een nieuwe kans te geven, en sta mezelf toe om het gesprek in zijn uniekheid te laten zijn, en mijn beelden omtrent de persoon los te laten.
Dus wat mij betreft hoef jij je niet naar mijn beeld te schikken, en als jij ongemak naar mij toe voelt, zou dat dus niets met mij te maken hebben, gezien het feit dat ik jou als iemand zie die ik niet ken, zoals de rest van de mensen hier op het forum.
Ik ken niemand hier.
Ik sta open voor ieder persoon hier voor een gesprek waaruit ik alleen maar mezelf kan ontmoeten in de ander.
Wat ik wilde zeggen, eigenlijk voel ik me een beetje ongemakkelijk bij je compliment. Mijn ongemak is de mijne uiteraard.
Alsnog bedankt voor je compliment en het hartje dat je laatst erbij voegde.
Fijne Kerstdagen Ulla, en fijne dagen het hele jaar door, en je hele leven wat mij betreft, waarom zou ik je dan eigenlijk alleen maar met Kerst
Fijn wensen?