Het feest van de herkenning.

[Rennie]

De vraag die opdoemt is of het werkelijk waar is dat alles 'eigen interpretatie' is.

Interpretatie is de kleuring die er aan het zien wordt gegeven door een eigen opvatting die is ontleend aan een perceptie. Je weet wel dat vat vol tegenstrijdigheden dat er met je opvoeding is ingegoten. Hieraan ligt het duale principe van goed en kwaad ten grondslag waarmee tussen volle overgave en totale onbewustheid empirisch wordt vastgesteld wat waar is. Het basismechanisme en de ware essentie van het bestaan van de wereld. Vergis je niet in zijn ware aard want het is een wereld die gevangen zit tussen twee polen en verdwijnt wanneer de krachten zijn opgeheven.

Een interpretatie behoeft niet het voorzetsel 'eigen', de gevarieerde kleuring van iedere perceptie waarborgd dat zogenaamde eigene. Zogenaamd omdat er niets van eigenheid inzit, het is een samenraapsel van allerhand invloeden van buitenaf, waarvan we maar aannemen dat die van ons is. Zelf onderzoek wijst alleen maar uit dat we ideeën hanteren die bewijzen dat alles echt is, zonder het geloof daarin stort het hele kaartenhuis in. Je bent dus niet wat je denkt te zijn.

De vraag of je iets anders kunt hebben dan een eigen interpretatie is te vinden in het antwoord op de vraag of het je mogelijk is te redeneren vanuit een andere perceptie dan die van jezelf. Enig invoelingsvermogen vervangt de kleuring van de eigen perceptie en dientengevolge ziet ook de interpretatie er anders uit. Je kunt iets anders hebben dan een eigen interpretatie en de vraag is of dat van belang is. Het antwoord is ja omdat het invoelingsvermogen van wezenlijk belang is gebleken voor de instandhouding van de soort. Maar dat inmiddels door overpopulatie niet meer is.

Ook hier, de instandhouding van de soort, toont aan dat dat 'jij' er helemaal nooit toe deed. Dat je je als belangrijker hebt voorgehouden dan je bent. Invoelingsvermogen een funtie en ook als interpretatie functioneel is voor het behoud. Er is niks eigens aan. Het eigene is dus maar toegeeigend om je te onderscheiden. Wanneer je dus die vermeende eigenheid ook vanuit dit gegeven gaat onderzoeken blijkt dat er helemaal niks eigens inzit. Het is een veronderstelling.

Kun jij nou wel of niet een interpretatie hebben waarin niet het belang van je bestaan meespeelt ? Interpreteren is hetgeen je doet en wanneer het niet de kleuring meekrijgt van dat 'eigen' wordt het gereduceerd tot wat het van oorsprong al was, namelijk gewoon Zien. Zonder kleuring, zonder aanwezigheid van dat 'eigen', zonder dat idee van een vermeend zelf dat steeds op de achtergrond meedraaid is het niet langer een eigen belang dat gewantrouwd behoeft te worden.

Soms, heel soms is er wel degelijk een spiegeling te zien die het in zich heeft een loepzuivere weerkaatsing te betreffen van hetgeen er in gespiegeld is geworden. En dat heeft in zich tot een tweezijdig happening te worden, het feest van de herkenning.