Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Pionne
Esradha, wat is er mis met conceptdenken? Mij helpt het wel. Zo denk ik.
Je kunt wel naar 'los' gedrag kijken, maar ik zie gedrag wel degelijk ingebed zijn in een geheel, een beeld (wanneer het iemand anders betreft), zelfbeeld (wanneer het jezelf betreft). Jij zegt: "Observeer gewoon je gedrag en kijk waar het vandaan komt." En dan denk ik: gedrag komt altijd voort uit een complex geheel van denkbeelden en drijfveren. Wat is er mis mee dat beestje een naam te geven? Ik persoonlijk vind het wel makkelijk praten!
|
Er is niets mis met conceptdenken an sich, behalve als je er vervolgens met het concept vandoor gaat. Door dat geheel van gedragingen, denkbeelden en drijfveren te personaliseren in een ego als iets wat buiten jou staat, distantieer je je van het ego. Ik ben ik en ik ben dat gekke ego dat van alles met me doet en wat ik eigenlijk helemaal niet ben. We praten over ik en over ego. Ego wordt neergezet als een op zichzelf staand iets wat voor ons lijkt te handelen. Maar dat ego bepaalt ons wel, we voelen het, we leven het en we staan er helemaal midden in. Mijn ego is bang om afgewezen te worden of ik ben bang dat ik niets waard ben, dat niemand me ziet staan en ze me allemaal in de steek laten. Welke van de woorden staan dichterbij? Om echt te beseffen wat er in je leeft en met je gebeurt en dat vrijuit en open te onderzoeken, zit dat buiten-jezelf-benoemde-ego alleen maar in de weg. Als je gevraagd wordt in een bepaalde situatie je reactie te onderzoeken en je zegt, ja ja dat is mijn ego, ik weet het, doorleef je het dan ook echt? Dan ga je er naar mijn idee met het concept vandoor en verliest het zijn waarde.
Niets, bovenstaande is ook een reactie op jou.