Wat nu?

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Dan ben je wat je bent, het zijn kindmechanismes die je toen beschermden, maar nu weerhouden van zijn/weten wat je bent.

Iedereen ontwikkelt in zijn leven zogenaamde afweermechanismen om met bepaalde situaties in zijn leven te dealen. Dat heeft zo zijn functie. Inderdaad een beschermende. Als je volwassen wordt, kom je tot het besef dat je geen bescherming van anderen meer nodig hebt. So far so good.

Maar daarna volgt de onvermijdelijke vraag, wat is het dat bescherming nodig had of nog steeds denkt te hebben? Dan kom je uit bij (je) overtuigingen. Als kind hing je de overtuiging aan van de volwassenen in je omgeving. Dat was je voorbeeld en er was ook geen reden om er vraagtekens bij te zetten. Iedereen deelde die overtuiging immers? En je zou dat misschien bescherming kunnen noemen, omdat wanneer je er wel een afwijkende overtuiging op na zou houden, je dat vermoedelijk op afwijzing en uitsluiting, zou komen te staan.

Dus natuurlijk kun je zeggen ik ben nu volwassen en toen was ik een kind, en ik heb die gevoelens nu niet meer nodig. En in je verleden graven waar die gevoelens vandaan komen, of naar aanleidning waarvan ze zijn ontstaan en waarom je ze nodig had, toen, om je in bepaalde omstandigheden te handhaven of whatever. Allemaal niks mis mee, maar je zou ook ipv de herkomst en de functie van die gevoelens, in een bepaalde periode, namelijk je kindertijd, te onderzoeken, je kunnen richten op de vraag: zijn die gevoelens of gedachten waar? Of zijn ze dat ooit geweest?

Dus niet de vraag naar de functie en het nut van een overtuiging of gevoel, maar rechtstreeks de aard van een overtuiging of gevoel onderzoeken. Want uiteindelijk kun je niet anders dan daar uitkomen. En dus zou je daar ook rechtstreeks naar toe kunnen gaan en de weg met de vraag naar het hoe en het waarom kunnen overslaan. Niet dat dat moet, maar het kan.