Mihaela's arena

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik heb het niet over accepteren Nadje, ik heb het over mee kijken. Wat kost je dan om het te onderzoeken, te zien, te voelen, en met mijn ogen te zien/kijken?

Dat ik je bedankje afpoeierde is omdat jij niet echt mee keek, maar jij je met een leuk gedicht jezelf verdedigde, en met een bedankje mij tot rust wilde brengen, ook al doe jij dat mogelijk onbewust.

Hallo Mihaela, om met bovenstaande te beginnen. Ik kan best met/door jouw ogen meekijken, maar jij ziet het plaatsen van het gedicht als iets om mezelf mee te verdedigen. Ik kwam dat gedicht gisteren toevallig tegen en het leek me passend als reactie op Ulla, die met bepaalde dingen worstelde. Daarna kwam jij met jouw reactie en vond ik het daar ook wel bij passen, vandaar dat ik het aan jullie beiden richtte. Met zelfverdediging had dat niks te maken. Jij kijkt dus als het ware, al door een gekleurde bril, getuige je aannames en ver/vooronderstellingen. Daar kan ik dus niks mee, snap je?

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Het gaat het niet over of wij Ok zijn, maar of wij, door met elkaar in gesprek te gaan, onze ideeën en illusies armer zouden kunnen worden.

Als gezien/geweten is dat alles ok is, waar zouden we ons dan nog van moeten bevrijden? Welke illusie(s) zouden we dan nog kwijt moeten raken?

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Je bent zo op gericht op Ok te zijn, en je zegt eigenlijk met je teksten : ''Ik mag er zijn'', en dat soort dingen.
laatst zei je ook: ''ik oordeel mensen niet .. '' en eerder zei je dat je graag mensen kijkt als je op terras zit, met het doel om mensen te bekijken. Is het doel niet om het te oordelen? Ik hoop dat je dit punt niet naar voren brengt straks, want het gaat mij meer om je houding van ''positief'' in het leven staan wat in mijn beleving juist iets verstopt bij je..

Ik heb bij jou de indruk dat jij continue je beeld over jezelf verdedigt, en dat jij graag Ok wilt zijn.. maar is dat zelfkennis dan?

Als alles en iedereen ok is en dat je (levende) ervaring is, dan kun je niet anders dan "positief" in het leven staan.

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik zeg niet dat jij vervolgens jezelf als niet Ok moet beschouwen, en in onzekerheden moet verzanden, en jezelf minderwaardig moet vinden, maar iemand die continue met zijn gedrag gilt: ''Ik ben Ok, ik ben het waard,'' laat mij juist onzekerheid zien, verhulde, en onderdrukte onzekerheid...
Dat zie ik bijna in ieder tekst van jou terugkomen Nadje, van die ''positive'' kreten, om jezelf op te krikken.

maar zeker ben je Ok Nadje, zoals de hele wereld Ok is, en als jij geen feedback wenst, of als mijn kijk op dingen simpelweg afwijkend is voor je, en jij daarmee niets kan, zal je gewoon laten..

Tuurlijk ben ik nog wel eens onzeker, maar gelukkig steeds minder. Ik heb gekeken wat je me nu aanreikt mbt continue roepen: ik ben ok, ik ben het waard??? Ik heb niet de indruk dat ik dat voortdurend roep, er is dus geen herkenning. Waarmee niet gezegd is dat er geen bereidheid is tot (mee)kijken. Ik heb gekeken naar wat je zei. Dus blijf vooral dingen aanreiken. Dat is prima. Als je d'r dan ook maar mee kunt leven dat het niet als zodanig herkent wordt. Hoe zit het andersom met het meekijken met mij dan? Is daar iets van herkenning?