Mihaela's arena

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Mars

Gaat t bij jou een beetje ?

Het gaat redelijk tot Ok. Het is zeker te doen.

Vandaag heb ik getekend. Ik koos een appel om te tekenen, en ik merkte dat ik mezelf bijna niet kan toestaan om zo een oppervlakkig iets te doen terwijl ik weet dat ergens anders op de wereld mensen honger lijden.

Ik had een appel in mijn hand, wilde het tekenen terwijl ik me bewust van was dat er mensen zijn die honger hebben, en graag hun tanden in zouden willen zetten in zo een mooie appel. Of er aan zouden willen moffelen, als ze geen tanden hebben.
Ik wist even op dat moment niet hoe dit op te lossen. Ik werd me heel erg bewust van het gevoel van depressiviteit in mijn maag.
Hoe los ik de honger in de wereld op?

Ben gaan tekenen.

Het is best mooi geworden, ik heb gevoel voor kleuren. De rondingen van de appel mogen wat beter tot hun recht komen, ik wil graag meer gaan oefenen met tekenen.
Geluk stroomt door me heen als ik de kleuren door elkaar meng. Het is onvoorstelbaar wat voor wonderen plaats vinden onder mijn ogen, en dat alleen al bij het combineren van twee kleuren op het kleurenpalet.
Kan ik mezelf toestaan om gelukkig te zijn? Soms ben ik iets te streng voor mezelf. Tijdens tekenen vergeet ik totaal mijn pijn, ik heb geen idee of ik dan pijn heb.

Na de accupunctuur-behandelingen heb ik toch de helft minder pijn merk ik. Alsnog is mijn lichaam pijnlijk, maar vooral mijn maag toont veel spanning. Het voelt als een soort 'depressie'.
De pijn in de rug, en nek, en overal, is zeker veel minder, maar voel me nog niet vrij van.