Vagebond

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door tandem

?Alle goede leraren beseffen dat alleen een fundamentele verandering duurzaam zal zijn, maar ze beginnen niet op dat niveau. Het versterken van de motivatie om te veranderen is hun eerste en voornaamste doel. Het is bovendien hun laatste en definitieve. Het enige wat de leraar hoeft te doen om verandering te garanderen is in de leerling de motivatie om te veranderen verhogen. Een verandering in motivatie van denken, en dit zal onvermijdelijk tot een fundamentele verandering leiden, omdat de denkgeest fundamenteel is.? (Bron - Cursus in wonderen)

Dit gaat over crisis al komen er dan geen cijfertjes cq schemaatjes aan te pas, het is m.i. on topic.

Op het gevaar af dat de schenker van bovenstaande quote nog altijd van plan is ons lijden te negeren waardoor hij onze vragen niet wil of kan beantwoorden, weet niet welke van de twee opties of mogelijk nog andere opties aan de orde zouden kunnen zijn. Maar in welk licht ziet de schenker van de bovenstaande quote wanneer o.a. Zo iemand als onder getekende uiteindelijk na jaren lange zelfkwelling om ook maar enigszins aan de gestelde eisen van de schenker van bovenstaande quote te kunnen voldoen uiteindelijk, om toch nog iets van, hoe zullen we het noemen, contact te ervaren, al ervaart zij de volstrekte belachelijkheid, om niet te zeggen totale onzinnigheid, ervan omdat het totaal nep is en zij dat enkel en alleen maar doet om niet totaal kapot te gaan aan haar afzichtelijkheid waardoor het contact immers verbroken is geworden, met veel geweld uit haar gevangenis breekt en aan de schenker van de quote laat zien hoe dat negeren op haar heeft ingewerkt. Hoe of waar ziet de schenker van de bovenstaande quote het verstrekken van de motivatie om te veranderen in het licht van bovenstaande verhaaltje wanneer de schenker van bovenstaande quote er vervolgens als een haas vandoor gaat? Werkt dat motiverend denk je mbt die verandering of zou het wel eens mogelijk kunnen zijn dat ondergetekende van dit verhaaltje maar weer eens de zoveelste trap op haar, in haar ogen, toch al meer dan onooglijke ziel, en daar telkens opnieuw in bevestigd wordt vanwege alle zgn liefde volle reacties die zij met u verwijlen heeft mogen ontvangen.

En voor u gaat denken dat wij enkel en alleen maar met onszelf bezig zijn, wij menen, dwars door onze eigen pijn heen te zien, dat de schenker van bovenstaande quote zo geschrokken is van waar en hoe diep ondergetekende mede dankzij zijn volstrekt en volkomen negeren, onwetendheid ed mbt de ernst van de situatie cq niet weten om te gaan met haar paniekreaktie die zoals gezegd uit een beschadigde en onooglijke ziel voortkwam, en vervolgens niet wensen te luisteren naar haar advies daaromtrent vanwege zijn paniekreactie die bij ons bekend is maar die wij in verband met privesie verder niet nader zullen omschrijven, waarbij ik tgt van de gelegenheid gebruik wens te maken dat ondergetekende het voor zichzelf al pijnlijk genoeg vindt bovenstaande aan het grote publiek openbaar te maken vanwege de vaak meer dan snijdende gemene reakties vanuit m.i. totaal onbegrip en ook de eigen machteloosheid ten aanzien van mijn persoon en ik vandaaruit van mening ben dat mijn privé ze eigenlijk geen hol aangaat, maar goed. Wij willen hierbij eigenlijk enkel aangeven dat wij begrip hebben voor de reactie van de schenker van de bovenstaande quote, zoals die destijds geweest is omdat wij het karakter, dat bescheiden genoemd mag worden daarbij in acht nemen en wij idd voor iemand als hij een vreselijke pain in the ass moeten zijn geweest. Wij zullen niet het onmogelijke van de schenker van bovenstaande quote verlangen maar wat wij wel verlangen is een klein beetje begrip van zijn kant naar de mijne. Wij beseffen dat dat een bijzonder zware opgave zal betekenen voor de schenker van de quote maar wij blijven hoop houden. Wij zullen niet van hem eisen dat hij naar ons toe komt om vervolgens een troostende arm om ons heen te slaan, dat zou te veel van het goede zijn. Dit is dan nog afgezien van het feit dat een dergelijk gebaar voor ons nog altijd onverdraaglijk zou zijn vanwege een paar andere zaken die bij ondergetekende nog spelen waardoor zij tot de keuze is gekomen dat geen mens haar ooit nog zal aanraken. O.a. omdat men heeft laten zien geen weg te weten met hoe zij kan reageren waarmee zij haar enkel en alleen nog maar meer bevestigen met betrekking tot wat zij toch al van zichzelf dacht en denkt. Ondergetekende wacht wel tot er mensen op haar pad komen die niet gelijk beginnen te meppen wanneer ondergetekende uit haar gevangenis breekt. Hoewel nog wel erbij gezegd moet worden, vanwege de anders zeer waarschijnlijke beschuldiging dat ondergetekende enkel oog heeft voor zichzelf en of zoiets, dat zij begrip kan opbrengen voor de reacties die zij in al die jaren heeft mogen ontvangen van deze en gene omdat zij kan zien dat deze mensen minstens zo ziek zij als zijzelf, al zullen zij dat mogelijk niet voor zichzelf willen of kunnen erkennen, laat staan aan een ander,

Hoe dan ook ondergetekende heeft geen motiverende werking ervaren mbt tot het willen veranderen, eerder het tegendeel, of het zou moeten zijn dat het versterken van die motivatie om te veranderen moet gebeuren door dwars tegen de stroom van de algemene deler aan meningen zgn inzichten in te zwemmen, en de pijn die dat met zich mee brengt te verbijten. Vooralsnog bemerk ik bij mezelf dat ik totaal murf ben, en mij met grote tegenzin in deze omgeving begeef. Maar goed je moet wat wanneer vanuit het niets een sein komt dat men zich in deze omgeving heeft te vervoegen. We wachten het maar weer af. Vooralsnog blijft het bij mij ??? mbt tot het versterken van die motivatie wanneer bij mij nog altijd zo is dat de dam ieder moment en totaal onverwacht kan doorbreken en de reakties navenant zijn. Dan moet er toch iets totaal niet kloppen wanneer dat in al die jaren nog niet heeft mogen gebeuren, sterker nog het gebrek aan motivatie is in mijn geval enkel groter mogen worden tot het moment van totaal opgeven, tja....

Maar goed misschien kan de schenker van bovenstaande quote ons hierover meer helderheid schenken.

Het is weer een heel verhaal maar wij hopen van harte dat e.e.a. voor de schenker van bovenstaande quote helder mag zijn. Als laatste advies wil ik meegeven: pas op het bijt u heeft te maken met een uitermate schichtig en in de stress geraakt, hoewel wij al ver voorbij de stresszone geraakt zijn en de meter inmiddels uit elkaar is geknald, gedemotiveerd en verlept figuur in de dierentuin die wij de mensheid noemen. Voor de rest vragen wij u bijzondere aandacht voor het bordje: niet voeren aub dit specimen vraagt om gespecialiseerd voer elk ander voerder is dodelijk. Ik dank u.