Een Hagenees aan het woord ...

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

De laatste dagen en de komende tijd heb ik niet direct toegang tot een internetverbinding. Daarom mij excuus voor de wat late reactie.

De vragen die ik mij stel betreffen twee aspecten van de werkelijkheid waar het non-dualisme en evenzeer ook andere stromingen geen of hoogstens een ontwijkend antwoord op geven.
Eerst is er het feit dat één iets wat voor iedereen hetzelfde is toch op verschillende manieren kan ervaren worden of uitgelegd worden.
Het tweede betreft het feit dat alles wat bestaat (werkelijk is), bestaat in relatie tot iets anders.
Het geheel waarin deze aspecten zich voordoen is voor mij de werkelijkheid. Het geheel komt voor als een geheel van feiten.

Een uitspraak als 'wat ik ben is de enige werkelijkheid', is een waardeoordeel dat niet door feiten kan gestaafd worden en dat ik dus als een geloofsbelijdenis moet aanhangen of verkondigen.
Daar heb ik op zich geen probleem mee zolang het duidelijk is dat de werkelijkheid van de feiten geen geweld wordt aangedaan.
Naar de feiten is er geen laatste getuige maar een deelnemer aan dit leven. De waardering voor die deelname kan ik beschouwen als een getuigenis en dat met alle bijvoeglijke naamwoorden gestalte geven. Maar dat getuigenis komt nooit in de plaats van het levende zelf, het getuigenis is de waardering ervan.
De kennisoverdracht door godsdiensten en filosofische stromingen is een indrukwekkende geschiedenis van hoe het waardevolle leven wordt doorgegeven. Dit waardevolle staat niet in de plaats van het leven maar is een bijdrage aan een mogelijke verklaring van levensvragen.
Daarom is het zelfonderzoek zo belangrijk, om bij de feiten te blijven van de werkelijkheid waarin ik leef en besta.

Geen excuses nodig Looro.

Op het duale vlak hoop ik dat je overpeinzingen je iets hebben gebracht hoewel het licht in ons zich niet bekommerd over een uitkomst. In dat laatste moet je het ontwijkende zien.

Het eerste zogenaamde feit, het fenomeen van het verschillend ervaren is toch gelegen in de interpretatie ervan door de onderscheidene waarnemers, eenieder met zijn eigen insteek en belang en dientengevolge geen feit maar kenmerkend voor veranderlijkheid.

Het tweede zogenaamde feit, dat alles bestaat in relatie tot iets anders is de noodzakelijke symbiose van het bestaan dat altijd op weg is naar evenwicht en kenmerkend voor veranderlijkheid dat nou niet bepaald is te staven als een feit.

De discussie die je voert beweegt zich op filosofisch beschouwend vlak en dat wat je vaststelt noem je werkelijkheid. Die aspecten echter zijn op grond van veranderlijkheid in relatie tot gedegen zelfonderzoek 'niet waar' en wat niet waar is vraagt in dat kader geen verdere verdieping.

Wanneer je zegt 'dat er geen laatste getuige is maar een deelnemer aan dit leven' zeg je mij geen gedegen zelfonderzoek naar de aard van de 'deelnemer aan dit leven' gedaan te hebben. Dat is namelijk de kern van het verhaal, die blijkt er (door dat gedegen zelfonderzoek) niet te zijn.

Wanneer je vast loopt met de betekenis 'getuige zijn' zou je het ook aanwezigheid kunnen noemen. Dat is wat overblijft wanneer alle aannames herleid zijn tot wat ze werkelijk blijken te zijn.

Het zelfonderzoek waarvan je aangeeft belangrijk te vinden is naar de aard van jouw wezen en jouw plaats in de wereld, het is iets anders dan het gedegen zelfonderzoek waarnaar ik verwijs. Het is een onderzoek naar 'wie' je bent in plaats van een onderzoek naar 'wat' je bent.

Het is prima dat je een onderzoek naar 'wie' je bent wilt doen, maar waar ik je toe hoop te bewegen is een onderzoek te doen naar 'wat' je bent. Dat gaat wat verder en noopt tot minder discussie over de inhoud van wat je 'denkt' te zijn.