Gods beeld en gelijkenis

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Inderdaad iemand die alleen is heeft met niemand rekening te houden. Als deze persoon alleen aan zichzelf denkt en er is helemaal niemand wie hij daar kwaad mee kan doen, welke egoïstisch handelingen zijn er dan nog uitvoerbaar? Je laat me hiermee zien dat je maar slecht kunt loskomen van je vaste denkpatroon, je wilt meteen al sociaal zijn en gaat hem van alles verwijten wat er aan de schepping niet goed is. Dat is natuurlijk baarlijke nonsens want het verdriet dat is ontstaan heeft de mens geschapen niet hij.

Ik gaf je helemaal niet de optie dat hij zo maar van alles schept om zijn eenzaamheid op te lossen. Hij schept om zichzelf te kunnen ervaren en is dat ook aan zijn almacht verplicht dat te doen want iets dat een almacht niet kan ontneemt de titel almachtig te zijn, want dan kan hij niet alles. Maar misschien is het verzoek je dat voor te stellen al te hoog gegrepen.

Marie je draaft door als Marie en niet als God. Als hij, zoals ik vermoed dat hij gedaan heeft zichzelf niet kan ervaren is dit zijn enige oplossing om dat te kunnen doen. Het is ook nog eens een mooie en sympathieke daad voor de geschapene zelf, de mens om de god in elkaar te leren ont'dekken. Dat wij deze mogelijkheid niet hebben benut en elkaar naar het leven zijn gaan staan is niet aan God verwijtbaar.

De laatste zin herbergt hier een grote misvatting ik heb je nergens de optie gegeven de wereld te scheppen uit verveling. Ik gaf je de optie je bent de enige bestaande, almachtig en wilt weten wie je bent hoe los je dat op? Je komt alsmaar niet los van je vooropgezette gedachte, je grasduint in je perceptie over het onbehagen omtrent het aanzien in de wereld. Je hebt verwijten aan God over datgene waaraan de mens zich schuldig maakt.

Deze optie gaf ik je niet en het is ook baarlijke vrouwelijke nonsens die betekenis wil geven aan de zwangerschap.

Jouw scheppingsverhaal rammelt want hij zou niet meer terug kunnen, wat is er dan over van god zijn almacht als hij niet meer terug kan, dat is geen almacht. Vandaar als het hem niet bevalt maakt ie de zooi weer ongedaan, daar mist ie qua almacht niets aan. Maar als hij zichzelf wil kunnen ervaren en dat is hij aan zijn almacht verplicht anders is hij niet meer almachtig kan hij niet meer terug want als hij zichzelf niet kan ervaren is hij niet almachtig.
Maar ik zie al wel dat ik je te veel gevraagd heb. Misschien dat iemand anders hierover een boom wil opzetten? Dan maak ik er een draadje van.

Ik vind het scheppingsverhaal nogal wezenlijk, het kan je inzicht verschaffen over wat er waarschijnlijk de intentie van moet zijn geweest, in ieder geval wezenlijker dan een paar engeltjes die je komen vertellen hoe je hebt te leven.

Eerst en vooral heb ik nergens gezegd dat ik blindelings om het even welk boek volg, dus ook niet die paar engeltjes, die in wezen niet zo maar een paar engeltjes zijn maar die heel diep verbonden zijn met de personen in het verhaal, we zouden ze als deel van hun diepere, innerlijke zijn kunnen aanduiden.

Ten tweede schept men in volheid van zijn, niet uit bloedarmoede. Dat de mens zich vervreemd voelt van zijn natuur is omdat hij zichzelf niet meer kent en zichzelf verloren is door een verkeerd gebruik van zijn verstand. Eens zichzelf teruggevonden verdwijnen vele van zijn kwalen en kan hij in volle bewustzijn verder meewerken met de verdere evolutie en schepping.

Zwangerschap heeft geen bijkomende betekenis nodig, zwangerschap zegt genoeg op zichzelf en wat in het kleine gebeurt, gebeurt ook in het groot.
Ik kan evengoed zeggen dat uw mannelijke jaloersheid op het feit dat het de vrouw is die leven geeft, u hier parten speelt en dat u daarom het zwangerschap minimaliseert; of toch ten minste niet verdraagt dat ik het in een groter licht plaats.
Dus ik zou kunnen zeggen dat uw 'ego' u hier op het verkeerde been zet.

Ik weet dat er zin zit in de bewering dat God de wereld schiep om zichzelf gewaar te kunnen worden; ik zou dat niet als een éénmalige actie zien, maar eerder als een continue actie.
U zegt dat ik mij niet als God zijnde in al zijn almacht kan voorstellen en dat daarom mijn bevindingen ondermaats blijven; weet dat wanneer ik echt ben, dat ik dan God ben en God is en God liegt niet, God veronderstelt ook niet, God zegt enkel wat hij weet.