Ego'loos bestaan, kan dat?

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Dat is inderdaad wat ook ik ondervonden heb toen ik tot het diepste van mijzelf doorgedrongen was, nl dat ik niet was, dat ik ondergedompeld was in een niets, maar een niets dat zo totaal vervuld was van alles. Nooit heb ik meer en dieper geleefd dan op die ogenblikken.
En daar is inderdaad alles één en daar zijn inderdaad geen grenzen meer.

Maar ik zie het nog altijd als een weg te gaan en ik kan mij moeilijk inbeelden dat enkel het inzicht hebben dat jezelf, je ego verbeelding is van het bewust zijn, volstaat om dat helemaal te doorvoelen en ook volledig te zijn.
Voor mij zijn het eerder schaarse momenten die ik steeds dikwijler en dikwijler kan bereiken en waarvan ik de duur steeds meer en meer kan rekken.

Al het nadenken hierover verdwijnt hier. Een soort van zijn toestand. In het hier en nu te zijn. De momenten van eruit schieten worden steeds schaarser en vallen dan ook op. Het "ik" vervaagt, is er nog wel maar heel erg op de achtergrond, opgenomen in het geheel. Rust, stilte, sereniteit, de stilte spreekt. hahha dat is ook een boektitel.